Σου εχει τυχει ποτε να εισαι ετοιμος να κλαψεις επειδη τσακωνονται οι γονεις και δεν αντεχεις αυτη τη μιζερια?
Να θες να φυγεις απο το σπιτι σου για παντα αλλα να φοβασαι να τους αφησεις μονους τους επειδη το σπιτι σου θα μετατραπει σε πεδιο μαχης?
Να νοιωθεις οτι υπαρχουν δυο ατομα μεσα σου? Ενα φτιαχτο και ενα αληθινο. Ενα παλιο και ενα καινουριο. Και αυτα τα δυο ατομα να πολεμουν μεσα σου με λυσσα το ενα με το αλλο κανοντας σε να χασεις τον υπνο σου, την ορεξη σου και την διαθεση σου γενικα?
Να θες να κοιμασαι ολη μερα για να αποφυγεις τους δαιμονες σου και αυτος ο καριολης ο υπνος να μην ερχεται?!
Να καταρρεει μεσα σου η εικονα που ειχες φτιαξει με τοσο κοπο για τον εαυτο σου?
Να θες να μιλησεις σε καποιον για ο,τι σε σαπιζει μεσα σου αλλα να μην εχεις κανεναν καταλληλο?
Το μυαλο σου να σου παιζει αρρωστημενα παιχνιδια και μολις βρισκεις τη γαληνη που τοσο αποζητας μεσα σου να αρχιζουν σιγα σιγα μοχθηρες φωνουλες να σου δηλητηριαζουν τη σκεψη σαν τοξικα αποβλητα σε ποταμι και μετα να πρεπει να ξαναρχισεις τις εργασιες αποκαταστασης απο την αρχη?
Να νοιωθεις σαν πατημενο σκατο ενω επρεπε να χαιρεσαι μαζι με ολους τους δικους σου για κατι που περιμενες καιρο?
Να θες να ξεχασεις καποια προσωπα και αυτα να ζουνε μεσα σου για πολυ καιρο παρα τις προσπαθειες σου να τα διωξεις?
Να εχεις βαρεθει τους φιλους σου αλλα να μην θες να κανεις αλλους?
Να ξερεις οτι δεν θελεις να συνεχισεις να κανεις αυτο που κανεις αλλα να μην θες να κανεις κατι αλλο?
Να θες να αλλαξεις ζωη αλλα να μην εισαι προθυμος να το κανεις για χιλιους δυο λογους που ουτε και εσυ τους ξερεις?
Εαν η απαντηση σε μια ή περισσοτερες απο αυτες τις ερωτησεις ειναι ναι, καλως ηρθες στο μαρτυριο μου... Κανε κουραγιο γιατι η διαδρομη ειναι ζορικη και ο προορισμος δεν θα αποδειχθει αξιος της στο τελος...
