Πονος

Σημερα ξαναηρθες. Ηρθες παλι κατα το βραδυ, οπως συνηθως. Ειχα ηρεμησει για λιγο καιρο απο την παρουσια σου αλλα σημερα δε μπορεσα να σε αποφυγω.  Δε μπορεσα ποτε να καταλαβω τι ζητας απο μενα. Ακομα και τωρα που με ταλανιζεις το μονο που σκεφτομαι ειναι τι εκανα και ηρθες παλι κοντα μου.
Βαζω λιγη μουσικη για να ξεχαστω ομως ματαια. Εισαι εκει, εισαι εδω, εισαι παντου. Οπου και να παω σε νιωθω κοντα μου, στο κεφαλι μου μεσα. Δυναμωνω την ενταση. Δυναμωνεις και εσυ τη δικη σου. Αδιεξοδο. Ισως αυτο να θες απο μενα. Απλα να κανεις αισθητη την παρουσια σου και να φυγεις σταδιακα, οπως ακριβως ηρθες.
Ισως. Μπορει. Ομως δεν ειμαι σιγουρος. Και δε μπορω να συνεχισω με αυτη την αβεβαιοτητα. Ειχε περασει πολυς καιρος αφου σε ειχα αντιμετωπισει μεσα μου, ολα πηγαιναν καλα, κι ομως ηρθες. Ισως να πρεπει να ξαναπαω σε ειδικους, οπως μου λενε, ομως εχω βαρεθει. Ολοι ειναι αχρηστοι. Κανενας δε καταφερε να με βοηθησει πραγματικα. Αθλιοι τσαρλατανοι που το μονο που προσεφεραν ηταν μια χρονικα μικρη οαση μεσα σε ενα φαινομενικα ατελειωτο μαρτυριο.

Γυρναω στο χθες. Οταν ημουν ακομα μικρος. Αρκετα μικρος ωστε να μην ακολουθω τις συμβουλες κανενος. ''Κανε αυτο'', ''κανε εκεινο''. Εκανα ο,τι ηθελα, οποτε το ηθελα και τωρα...

Συνηθειες τοσων χρονων απεδωσαν καρπους. Καρπους δηλητηριωδεις τοσο στην αισθηση, οσο και στη οψη. Ποσο θα ηθελα να γυρναγα το χρονο πισω. Ματαιο. Και το χρονο να γυρναγα πισω, παλι τα ιδια θα εκανα. Πρωτα βγαινει η ψυχη βλεπεις...

Ασ΄τα αυτα ομως τωρα. Αυτα ειναι ονειρα θερινης νυκτος και αποψε, αν και θερινη η νυχτα, η πραγματικοτητα μου χτυπαει ψυχαναγκαστικα την πορτα. Πρεπει να ανοιξω. Πρεπει να ανταποκριθω. Να μη λυγισω απο την παρουσια σου.

H ωρα πηγε 6 το πρωι. Θελω να φωναξω αλλα ολοι γυρω μου κοιμουνται. Θελω να μιλησω σε καποιον. Να ουρλιαξω.

   

      



   
ΓΑΜΩ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΠΟΝΟΔΟΝΤΟ! ΠΑΛΙ ΜΑΤΙ ΔΕ ΘΑ ΚΛΕΙΣΩ ΑΠΟΨΕ!