Περι προτυπων

House. Σαν και αυτον θα ηθελε να ειναι ο αδερφος μου. Ξερετε τον House. Απο την σειρα του Star Channel που υποτιθεται οτι ειναι ενας πανεξυπνος διαγνωστολογος. Θα εξηγουσα και τα υπολοιπα αλλα δεν εχω ορεξη να κανω περιληψη της σειρας. Σαν και αυτον θα ηθελε να ειναι ο αδερφος μου λοιπον.
Δε λεω, και εμενα μου εχει τυχει να θελω να ειμαι καποιος αλλος αλλα μετα απο ωριμη σκεψη κατεληξα οτι καλυτερα ο εαυτος μου παρα κανεις αλλος. Δεν ειναι κακο βεβαια να εχεις προτυπα, αρκει να μην φτανεις σε σημειο να τα θεοποιεις.
Απο την αλλη, η φραση Kill your idols! μου φαινεται καπως ακραια αν και απ' ο,τι παρατηρω αρχιζει να αποκτα ολο και περισσοτερους οπαδους. Δεν με εκφραζει αυτος ο μηδενισμος. Απλα πρεπει να μαθεις να μην ταυτιζεσαι με τα προτυπα σου.
Ειναι καλο να αγωνιζεσαι για να φτασεις τα προτυπα σου αλλα ειναι καλυτερο να αγωνιζεσαι για να αποτελεσεις προτυπο για αλλους. Αρκει να μην το κανεις αυτοσκοπο της ζωης σου.


Εσυ, σαν ποιον θα ηθελες να εισαι?

Παει και το σχολειο...

Τεταρτη 27 Μαιου

Μολις σημερα τελειωσαν οι πανελληνιες (αν και τυπικα δεν τελειωσανε αφου μενει και το ειδικο μαθημα στις 28 του Ιουνη) και ενω περιμενα να ειμαι χαρουμενος που ειμαι ελευθερος αρχισα να μελαγχολω. Μενουνε βεβαια και οι εξετασεις του σχολειου αλλα αφου περασανε οι πανελληνιες, στην ουσια το σχολειο τελειωσε για μενα.

...

Ακομα δεν μπορω να το συνειδητοποιησω. Και τωρα που δημοσιευω αυτη την αναρτηση το σκεφτομαι και τα αισθηματα ειναι αναμεικτα.

Δεν περιμενα να το πω αλλα μαλλον θα διαβασω λατινικα, τον πλαγιο λογο. Χωρις λογο. Απλα νομιζω οτι το χρωσταω στον εαυτο μου. Να παρω κατι ρε παιδι μου απο τις πανελληνιες.

Πλακα στην πλακα τα μαθηματα της βιολογιας και των αρχαιων πιστευω θα τα θυμαμαι για πολυ καιρο.

Ειναι καλο το σχολειο.

Αυτο πιστευω οτι ειναι το συμπερασμα μου μετα απο 12 χρονια στα θρανια.

Δε λεω, το ξυπνημα, τα διαγωνισματα, (τα μαθηματικα για μενα) ηταν παλουκια και ποτε δεν μπορεσα να τα συνηθισω αλλα τι να πω? Οτι δεν περασα καλα στο σχολειο? Ψεματα θα πω.

Λιγοι μπορουνε να πουνε οτι δεν περασανε καλα στο σχολειο. Ατομα των μειονοτητων οπως: παιδια μεταναστων, φυτα κ.α. Αλλα εγω ημουν ενας μετριος μαθητης που καθε Μαιο ελεγα: Αντε να 'ρθει το καλοκαιρι και καθε Αυγουστο: ''Αντε να 'ρθει ο Σεπτεμβρης!

Ασε που εκει μαθαινεις να συμπεριφερεσαι. Μαθαινεις πως να μιλας με μαγαλυτερους, με συνομιληκους, με κοπελες...

Γενικα το σχολειο ειναι ο πρωτος κοσμος σου.

Τωρα ομως παει και αυτο. Βεβαια δεν θα κατσω να αυτοκτονησω, προς Θεου αλλα οπως και να το κανεις ειναι καπως το οτι δεν θα ξαναβρεις τους φιλους σου το Σεπτεμβρη.

Το οτι δεν θα ξαναπας να αγορασεις τετραδια και στιλο.

Τελος παντων, η αληθεια ειναι οτι ο κυκλος του σχολειου για μενα εκλεισε πια και δεν ξανανοιγει.

Παμε για αλλα ομως, για καλυτερα!!

Βουρ στο κωλοβαρεμα του καλοκαιριου!

Το βάζο της ζωής

Ένας καθηγητής φιλοσοφίας εμφανίστηκε στην τάξη του με ένα μεγάλο χάρτινο κουτί. Χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη σακούλα ένα άδειο γυάλινο βάζο και άρχισε να το γεμίζει με πέτρες. Οι μαθητές τον κοιτούσαν με απορία. Όταν ο βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε: ‘’Είναι γεμάτο το βάζο?’’ και οι μαθητές του απάντησαν: ‘’Ναι είναι γεμάτο’’.

Αυτός χαμογέλασε και πάλι χωρίς να μιλήσει πήρε από τη χάρτινη κουτιά ένα σακουλάκι με μικρά βοτσαλάκια και άρχισε να γεμίζει το βάζο. Το κούνησε λίγο και τα βοτσαλάκια κύλησαν και γέμισαν τα κενά μεταξύ των πετρών. Όταν δε χωρούσε άλλο, ρώτησε : ‘’Είναι γεμάτο το βάζο?’’ και οι μαθητές γέλασαν και είπαν: ‘’Ναι είναι γεμάτο’’.

Αυτός χαμογέλασε και πάλι χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με άμμο και άρχισε να την αδειάζει μέσα στο βάζο. Η άμμος χύθηκε και γέμισε όλα τα κενά μεταξύ των πετρών και των βότσαλων. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο ρώτησε: ‘’Είναι γεμάτο το βάζο?’’ και οι μαθητές δίστασαν λίγο και απάντησαν: ‘’Ναι είναι γεμάτο’’.

Αυτός χαμογέλασε και πάλι χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα δυο μπουκάλια μπύρες και άρχισε να τα αδειάζει μέσα στο βάζο. Τα υγρά γέμισαν όλο το υπόλοιπο κενό του βάζου. Όταν το βάζο γέμισε και δεν χωρούσε άλλο ρώτησε: ‘’Είναι γεμάτο το βάζο? ’’και οι μαθητές γέλασαν αυτή τη φορά και απάντησαν: ‘’Ναι είναι γεμάτο’’.

‘’Τώρα λέει ο καθηγητής θέλω να θεωρήσετε το βάζο ότι αντιπροσωπεύει τη ζωή σας. Οι πέτρες είναι τα πιο σημαντικά στη ζωή σας, τέτοια είναι η οικογένεια, οι καλοί σας φίλοι, ο σύντροφος σας, η υγεία σας, τα παιδιά σας. Οι πέτρες αντιστοιχούν στα πιο σημαντικά, που ακόμα κι αν όλα τα αλλά σας λείψουν, η ζωή σας θα εξακολουθεί να είναι γεμάτη. Τα βοτσαλάκια είναι τα αλλά πράγματα που έρχονται στη ζωή μας, όπως οι σπουδές μας, η δουλειά μας, το αυτοκίνητο μας, είναι μικρά πράγματα, είναι βοτσαλάκια. Αν αυτά τα βάλετε αυτά πρώτα στο βάζο δε θα υπάρχει χώρος για τις πέτρες, τα σημαντικά της ζωής. Η άμμος είναι όλα τα υπόλοιπα, τα πιο μικρά της ζωής. Αν βάλεις πρώτα την άμμο στο βάζο δε θα υπάρχει χώρος ούτε για τα υπόλοιπα αλλά ούτε και για τις πέτρες. Το βάζο είναι η ζωή σας.

Αν ξοδεύετε χρόνο και δύναμη για τα πολύ μικρά πράγματα, δεν θα βρείτε ποτέ χρόνο για τα πιο σημαντικά. Ξεχωρίστε πια είναι τα πιο σημαντικά για την ευτυχία σας. Μιλήστε με τους γονείς σας, παίξτε με τα παιδιά σας απολαύστε τον σύντροφο σας, προσέξτε την υγεία σας, και χαρείτε τους φίλους σας. Πάντα θα υπάρχει χρόνος για σπουδές, για γνώση, εργασία, πάντα θα υπάρχει χρόνος για να φτιάξετε το σπίτι σας και το αυτοκίνητο σας ή για να πληρώσετε το ρεύμα και το τηλέφωνο. Όμως να φροντίσετε για τις πέτρες πρώτα. Ξεχωριστέ τις προτεραιότητες σας’’

Οι μαθητές είχαν μείνει άφωνοι. Ένας όμως ρώτησε: ‘’Και οι μπύρες τι αντιπροσωπεύουν?’’ Ο καθηγητής γέλασε και απάντησε:’’Χαίρομαι που ρωτάς. Θα σας απαντήσω: Δεν έχει σημασία πόσο γεμάτη είναι η ζωή σας, δεν έχει σημασία πόσο στριμωγμένος είσαι, γιατί πρέπει να ξέρεις ότι: ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΑ ΔΥΟ ΜΠΥΡΙΤΣΕΣ!

Το κειμενο αυτο δεν ειναι δικο μου. Ειναι απο μια φωτοτυπια που μου ειχε δωσει ο καθηγητης της φιλοσοφιας στην Β' Λυκειου.

Πω πω νυστα....

Ωρα 00:03 τα μεσανυχτα. Μολις εβγαλα την υλη της βιολογιας και τολμω να πω οτι απ' ο,τι φαινεται ειμαι και εγω ενας εκκολαπτομενος νεοελληνας καθως στο τσακ καταφερα και εβγαλα την υλη ενω αυριο δινω! Τι να πω? Ολοι οι γνωστοι μου σημερα καθονταν αφου ειχαν βγαλει την υλη απο χθες. Οκ και εγω καθομουν σημερα αλλα με μονη διαφορα οτι δεν ειχα διαβασει τιποτα. Λιγα απο 'δω, λιγα απο ΄κει... Τα κλασσικα. Αντε να παμε να δουμε τι θα κανουμε και με τη βιολογια. Στην εκθεση καλουτσικα τα πηγαμε αλλα who knows? And at the bottomline, who cares? Ο,τι εγινε εγινε. Βιολογια και αλλα 5 και μετα...
-Μετα τι?
Ελα ντε? Ουτε που ξερω τι θα κανω εκτος απο μια εβδομαδα υπνου και μια εβδομαδα counter strike χωρις τυψεις! Μαλλον θα συνεχισω την κιθαρα. Και τα ισπανικα. Μαθηματα εννοω...
Το πιασατε ε? Πονηρουληδες!...
Τελος παντων σας αφηνω (οσους με διαβαζετε τελος παντων αν και ειστε πολυ λιγοι απ' ο,τι καταλαβαινω!) γιατι νυσταξα και πρεπει να σηκωθω αυριο για να διαβασω λιγη βιολογια.
Καληνυχτα σε οοολους εκει μεσα (στο internet ντε!) και ιδιαιτερα σε αυτην...
Καληνυχτα γιατι εγω...
Zzzzzzzzz.....

Σκεψεις

Μία και καμία που λένε και οι φαντάροι! Εφτασε η ώρα της κρίσης! Εχε γεια καημένε κόσμε! Ωχ Παναγία μου! Αυτές τις μαλακίες ακούω κάθε μέρα, όλο και περισσότερο όσο πλησιάζουν οι Πανελλήνιες. Και επιτέλους έφτασαν! Η αλήθεια είναι ότι χαίρομαι που θα τελειώσουν αυτές οι γαμωεξετάσεις! Πλάκα- πλάκα, καιρός να αλλάξω και το profile μου γιατί τώρα διαβάσω δεν διαβάσω, ό,τι έγινε έγινε.

Αλλάζοντας θέμα για να ξεχαστώ, θέλω να πω ότι δεν την παλεύω άλλο. Το μυαλό μου αρχίζει και λειτουργεί με περίεργα ωράρια. Πότε αράζει μέσα στην αδράνειά και πότε λειτουργεί με διπλή ταχύτητα. Δεν είμαι εγώ αυτός. Μάλλον φταίει το ότι όσα μου άρεσαν και πίστευα αρχίζουν να καταρρέουν ένα-ένα. Μουσική, Γνώση, Ποίηση. Ολα αποδεικνύονται διαφορετικά απ' ό,τι τα ήξερα. 

Μπορεί να φταίει βέβαια και το ότι μάλλον δεν θα περάσω και εκτός του ότι βαριέμαι απελπιστικά πολύ να ακούω τους γονείς μου να λένε: ''Στα λέγαμε εμείς'' και άλλα τέτοια, είμαι σίγουρος ότι θα πέσω σε μία μίνι κατάθλιψη. Εχουν και αυτοί τα δίκια τους αλλά και για μένα αυτή η χρονιά δεν ήταν η καλύτερη. Εβαλα internet, επέστρεψε ο αδερφός μου απο το φανταριλίκι και όλο κάνουμε μαλακίες, με τον κολλητό μου ξανάρχισα τις φιλοσοφικές αναζητήσεις και όλο είμαι σε σκέψεις. Το αποτελείωμά είναι όμως ο έρωτάς μου. Δεν περίμενα να το πω αυτό όμως τελικά αποδεικνύεται ότι ο έρωτας κάνει κακό στην Τρίτη Λυκείου. Ειδικά όταν ο έρωτας δεν έχει ανταπόκριση είναι... άσ' τα να πάνε... Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ενώ σχεδοόν όλες οι κοπέλες όταν τους μιλάς με γλυκά λόγια λιώνουν και απαντούν με παρόμοιο τρόπο, εγώ κόλλησα με αυτή που της κάνω ερωτική εξομολόγηση και μου λέει : ''Οκ... τι αλλα?''.

Τι να πω εγώ μετά?

Πως μπορώ να κάνω μάθημα μετά από μια τέτοια συζήτηση?

Γι' αυτό λέω ότι ο έρωτας κάνει κακό στη Τρίτη Λυκείου. Βασικά, μιλάω για τον έρωτα και όχι για μια απλή σχέση η οποία σε βοηθάει κιόλας κατά την άποψή μου να εκτονώνεις το άγχος σου. Από την άλλη δεν μπορείς να πεις σε κάποιον: ''Μην φας κόλλημα με κάποιον γιατί δίνεις Πανελλήνιες'' κ.α. γιατί απλά αυτά τα πράγματα δεν ελέγχονται.

Τέλος πάντων, επειδή αύριο γράφω έκθεση και πρέπει να ρίξω μια τελευταία ματιά στη θεωρία (σχεδιαγράμματα, τρόποι ανάπτυξης παραγράφου, ξέρετε τι εννοώ εσείς οι μαθητές) σταματάω κάπου εδώ.

Κλείνοντας, παραθέτω ενα ποίημα που έγραψα χθες για αυτήν:

Κοχυλι 'ναι το χερι της
μαργαριταρι κρυβει
της μοναξιας την γιατρεια
της μοναξιας τη ληθη
Στο κοιταγμα της παγωμα
στο αγγιγμα της ριγος
μα εγω ο ταπεινος
της ειμαι πολυ λιγος
Τα δαχτυλα της ακριβα τα
ματια της μονακριβα
το ταπεινο μου προσωπο
απο μπροστα της αχ και να κρυβα
Η σκεψη της γλυκια,
γλυκια μα και πικρη
γλυκια για τα ματακια της
τα δυο της τα ματακια
πικρη για την αποσταση
αυτη που μας χωριζει.