i walked through fire and did not get burned

Παρασκευή, Ιανουαρίου 29, 2010

Ενοχλητικοι χαρακτηρες (Part 1)

Τους εχεις δει και εσυ. Ειναι κατι τυπαδες/τυπισσες που βγαινουν στην τηλεοραση και στα περιοδικα και μιλανε για την τελεια ζωη τους δειχνοντας το τελειο σωμα τους. Θελουν να δειξουν οτι ειναι απλοι και συνηθισμενοι ανθρωποι ομως το Photoshop και τα πανακριβα ρουχα τους, επιμενουν να τους διαψευδουν.
 Διατεινονται οτι τους αρεσει η ησυχια και η ασφαλεια και καθε μερα ακουμε και για μια νεα μαλακια τους. Υποστηριζουν οτι αν και celebrities (βλιαχ!), διαβαζουν ποιηση και απολαμβανουν τον Beethoven καθε στιγμη που μπορουν.
Ειναι ωραιοι. Και αντικειμενικα να το δεις, ειναι ωραιοι/ες. Πολυ. Κι ομως, οσες μαλακιες/δαχτυλα και αν εχεις τραβηξει/βαλει για αυτες/αυτους θελεις να τους δειρεις. Λαθος, οχι να τους δειρεις. Να τους σαπισεις στο ξυλο με ροπαλο μεχρι να κουραστεις. Να βγαλεις ολο το μισος που εχουν οι Εβραιοι για το Χιτλερ πανω τους.
Η ψευτια πανω τους βρωμαει απο χιλιομετρα και τα πλουτη τους σε εξοργιζουν. Οι δηλωσεις τους πιο πολυ. ''Εχω περασει δυσκολα χρονια'' ''Το ονειρο μου ηταν να γινω γιατρος αλλα με κερδισε η ...τεχνη''.

Αχρηστα κατακαθια της κοινωνιας που εχει αναδειξει τα πλουτη σε υψιστο σκοπο και τη δοξα σε στο απολυτο αγαθο. Τους μισεις και τους βλεπεις καθε μερα μπροστα σου. Σε κοροιδευουν και το ανεχεσαι στωικα. Ζεις με τρεις και εξηντα και περιφερονται με το χρημα να τρεχει απο τα μπατζακια τους.  !!!

Δευτέρα, Ιανουαρίου 25, 2010

Η χαρα του metalα, η θλιψη της αισθητικης

Εχω καμια βδομαδα να γραψω στο blog και εχει ηδη αρχισει να πιανει αραχνες. Γι' αυτο, ειπα να πιασω καμια σκουπα και να παραστησω τη μανα μου καθε παραμονη Χριστουγεννων και Πασχα.
Εδω και μια βδομαδα εχω ενα brainstorm απο ιδεες και συμβαντα ετοιμα για σχολιασμο αλλα ειναι τοσα πολλα που κολλαω. Αποφασισα λοιπον να γραψω οσα θυμηθω.

Ειχα παει για εκατομμυριοστη φορα παραπροχθες στο top man με ενα φιλο για να παρει κατι μπλουζες που ηθελε. Οι μπλουζες που ηθελε (οπως αλλωστε ολες οι μπλουζες σχεδον στο top man) ειχαν σταμπες απο συγκροτηματα και ετσι ξεκινησα για αλλη μια φορα την κλασσικη κουβεντα: Δεν γουσταρω να φοραω κατι το οποιο ακουω και εξηγουμαι. Η μουσικη, οσο ειναι διαδεδομενη σε καθε μερια του πλανητη, αλλο τοσο προσωπικη υποθεση ειναι. Οσο και να σου αρεσει το artwork του νεου αλμπουμ των Tool, τι το θες και το βαζεις πανω σου?! Και μενα μ' αρεσει να χεζω αλλα δεν φοραω μπλουζες με σταμπα χεστρας!
Νταξει, η παραπανω επιχειρηματολογια ειναι της πουτσας και δεν βασιζομαι σε αυτη. Σοβαρα μιλωντας ομως, δεν μου φαινεται ωραιο αυτο το πραγμα. Μου βγαζει μια ψευτια του στυλ: ''εγω ειμαι ψαγμενος και ακουω industrial, indie, progressive, alternative metal και σας το δειχνω και στον πουτσο μου τι θα πειτε!''.Αν ακους metal, το ακους γιατι αρεσει σε εσενα και οχι για να δουν οι αλλοι οτι ακους κατι διαφορετικο (τι διαφορετικο δηλαδη αφου και το metal τωρα πια εχει καταντησει underground mainstream αλλά... αλλα λογια να 'γαμιομαστε) και να ψαρωσουν.

Βεβαια, πολλοι θα πουν οτι τους εκφραζει αυτη η μουσικη ή η μπαντα. Μαγκια σας, δε λεω, αλλα αμα γουσταρετε τοσο πολυ τους Nevermore π.χ. τυπωστε μια μπλουζα να ξεκαυλωσετε και ηρεμηστε! Εχω σταμπαρει κατι τυπαδες στη σχολη, που ειναι ''ψαγμενοι να ουμε να ουμε'' (φωνη ταξιτζη του '60) και σκανε μυτη καθε μερα με μπλουζες απο 1000 και 1,5 διαφορετικες μπαντες. 'Οκ μεγαλε, μας επεισες οτι εισαι διαφορετικος, τωρα κανε και ενα σπαγγατο για να μας αποδειξεις οτι εισαι και ευλυγιστος'. Μερικοι αλλοι το κανουν απλα γιατι το γουσταρουν παρα πολυ και θα φοραγαν αυτες τις μπλουζες, ακομα και αν ζουσαν διπλα σε νεροβουβαλους, (ναι Johnie, και σε σενα αναφερομαι) αλλα και παλι αυτο ειναι υπερβολικο.
Μου θυμιζει αυτη τη μανια με τον Che, που ολοι οι τζομπανηδες (οχι Χρηστο δεν αναφερομαι σε σενα) εχουν και απο ενα αντικειμενο με την κλασσικη πλεον φωτογραφια του, ακομα και αν ειναι τοσο ζωα και νομιζουν οτι ο Che βαφτιστηκε ετσι! Δε λεω ρε παιδια, καλος ο συντροφος Guevara, και με σωστες (νταξ, οχι τελειως) αποψεις και πραξεις αλλα ηρεμηστε! Με το να φορατε τη φωτο του, ή να τον εχετε screensaver στο pc, δεν γινεστε επαναστατες ουτε καινοτομοι αλλα βαρετοι και απιστευτα ρηχοι! Για φανταστειτε ο καθενας να κυκλοφορουσε φορωντας φωτογραφιες με τα προτυπα του! Θα ειχαμε γεμισει με κινουμενες φωτογραφιες του Παπαδοπουλου (οχι αυτου στη ΝΕΤ) και προφιλ του Βασιλια!
Ξεφυγα ομως (και τωρα πρεπει να κανω cooldown :P). Εκει που ηθελα να καταληξω ειναι οτι το να κανεις παντ(ι)ερα ο,τι σου αρεσει ειναι λιγο ψευτικο. Τουλαχιστον αυτο πιστευω τωρα. Για μετα βλεπουμε.

Αραγε το να τυπωσεις σε μπλουζα, στιχους που γουσταρεις, ειναι το ιδιο ψευτικο...? Χμμ...

Κυριακή, Ιανουαρίου 24, 2010

Η χαμενη νοτα (Part 3)

Part 1
Part 2

Αφου ανασκουμπωθηκε και ανεκτησε τον ελεγχο του, καταλαβε οτι τον ειχαν κοροιδεψει. Δεν ενοιωσε λυπη για αυτους που τον κοροιδεψαν, ουτε οικτο, παρα μονο οργη. Ή μισος. Δεν ηταν σιγουρος για τιποτα εκεινη τη στιγμη. Ποτε του ομως δεν μπορουσε να καταλαβει γιατι ολοι οι ηρωες ενιωθαν λυπη και οικτο για τους 'εχθρους' τους και οχι καθαρο, βρωμικο μισος.
Το μυαλο του τωρα ειχε βαλτωσει και δεν ηξερε τι να κανει για να ολοκληρωσει το τραγουδι του. Του ηρθε η ιδεα να διαβασει ποιηση. Ειχε ακουσει παλια τον παππου του να μιλαει για την ποιηση και τον λυρισμο της με τοσο παθος, που πειστηκε οτι ετσι θα τα καταφερνε...

Τετάρτη, Ιανουαρίου 13, 2010

Whoopsie Daisy! Forgot to put a title on it!

Most of y'all readers won't like this, but fuck it! This track is dope!
Respect RA!



Τετάρτη, Ιανουαρίου 06, 2010

Ιστοριες καθημερινης ρουτινας

Το πρωτο μου thread στο blog για το 2010. Βασικα καθε μερα λεω να γραψω τιποτα, αλλα μολις καθομαι στο pc κανω τα παντα εκτος απο το να γραψω τιποτα στο blog. Το συζητουσα με κατι φιλους και κατεληξα στο γεγονος οτι ειναι μεγαλη μαλακια να blogg-αρεις μονο και μονο για να blogg-αρεις. Αν δεν εχεις κατι να πεις, απλα μην γραφεις τιποτα. Ομως εγω σημερα λεω να μαλακιστω. Νταξει, οχι τελειως. Αλλα δεν εχω ορεξη να μπω σε τιποτα βαθυστοχαστα μονοπατια. Καμια βλακειουλα λεω να γραψω μπας και αρχισω να νυσταζω.Και ποια μεγαλυτερη βλακειουλα απο τα ευτραπελα που μου συμβαινουν καθε μερα? Ξεκιναω λοιπον.


                                             
                                                                 Τραγουδαω ρε!
Πριν απο περιπου μιαμιση βδομαδα ειχα παει για περπατημα παραλιακα στο κωλοχωρι κατα τις 7 το πρωι. Ειχα βαλει και το mp3 στα αυτια και ξεκινησα. Μετα απο κανα 2 λεπτο βλεπω ενα παππου να ακουμπαει σε μια κολονα, να με κοιταει και να μου λεει κατι. Δεν καταλαβα τι ελεγε και ετσι βγαζω τα ακουστικα και του λεω: ''Οριστε?'' για να ερθει η πληρωμενη απαντηση: Τραγουδαω ρε!
(Σχολιο: Ε ρε κατι ντερτια που εχει ο κοσμος πρωινιατικα...)


                                              Ο μονολογος του Παππου
Τρεις μερες μετα την συντομη επαφη εμου με τον γηραιο βαρδο του χωριου, πετυχα ενα αλλο 'διαμαντι'. Εκει που τελειωνα τη βολτα μου βλεπω ενα παππου με μια γκλιτσα να ερχεται κατα πανω μου και να μου μιλαει με ενα χαμογελο ως τα αυτια. Κλασσικα εγω βγαζω τα ακουστικα και του λεω: ''Οριστε?''. Τι το θελα?! Ξεκιναει με κατι ασυναρτησιες περι του μανιακου με τo Jeep και πως τον εσωσε ο Θεος απο το να τον πυροβολησει βγαζοντας τον απο την πορεια του (τον μανιακο) και σπαζοντας του το οπλο. ''Ειμαι καλος ανθρωπος εγω και με εσωσε ο Θεος''. Αυτος ηταν ο λογος που σωθηκε ο παππους. Το καλυτερο ομως (και τρομακτικοτερο την ιδια στιγμη) ηταν οταν μου ειπε οτι εκεινη τη μερα (τη μερα που 'πετυχε' τον μανιακο) ειχε ξεχασει το οπλο του και απο τοτε το εχει πανω του καθε μερα, με αποκορυφωμα την επιδειξη του εξογκωματος της καννης απο την τσεπη του μπουφαν του! Εκεινη τη στιγμη πραγματικα τα χρειαστηκα! Νταξει, παιζει και να μην ηταν οπλο αλλα κινητο με κεραια ή δεν ξερω και εγω τι αλλα... τετοια ωρα τετοια λογια! Συνεχιζε το παραληρημα του λεγοντας μου ιστοριες απο γκει ή μαλλον απο 'πουστηδες που γαμιοντουσαν' στο στρατο, απο κοριτσακια που μπορουσε να γαμησει αλλα δεν ηθελε γιατι ηταν πολυ τιμιος, απο δικαστηρια των οποιων δεν μπορουσαν να τον δικασουν γιατι ηταν υπερβολικα εξυπνος για να δικαστει και αλλα. Εν τελει, μετα απο πολλες προσπαθειες μου να τελειωσω την συζητηση με αφησε να φυγω μετα απο κανα μισαωρο!
(Σχολιο: Δε λες καλα που δεν εκανε επιδειξη του οπλου και εξω απο το μπουφαν?!?)


                                                   Pizza και γενναιοδωρια
Ειχα παει σημερα με ενα φιλο στη Χαλκιδα για να δω την καινουρια ελληνικη κωμωδια :ΝηSos και για να κανω και τη βολτα μου. Πηγαμε στα b n' b για να περασει λιγο η ωρα μας και μετα κινησαμε για τον κινηματογραφο ο οποιος ειχε πολυ κοσμο να περιμενει για την ταινια. Σπαστηκα λιγο γιατι ψηνομουν να την δω σε αδεια αιθουσα και επειδη ηθελα να περπατησω κιολας, ειπα στον φιλο να την κανουμε και να παμε για φαι και περπατημα. Φαγαμε κατι μπισκοτα (CoocieLand λεγεται το μαγαζι, ειναι στην Αβαντων και φτιαχνει γαμηστερα [<---- τι γαματη λεξη ε?!] μπισκοτα btw) και αφου μας λιγωσαν ειπαμε να φαμε κατι αλμυρο για να ερθουμε στα ισια μας. Σαντουιτς ελεγα εγω, πιτσα ελεγε αυτος. Ειχε δει μια διαφημιση της Pizza Hut που ελεγε οτι με 8,5€ τρως οση πιτσα θες και ειχε καυλωσει για να φαμε 'τσαμπα' πιτσα. Εγω προσωπικα δεν γουσταρα γιατι ηξερα οτι η Pizza Hut κοπαναει στις τιμες αλλα μετα απο λιγη ωρα ενεδωσα ο ερ(η)μος και πηγαμε εκει. Καλη πιτσα και καλη εξυπηρετηση, δε λεω αλλα απο τιμες... αφηστε τα! Και εκει που καθομασταν εξω (ημασταν το μονο τραπεζι) και εχοντας χορτασει με την μιση πιτσα και κοιταζαμε τα υπολοιπα κομματια της πιτσας, περναει μια κοπελια γυρω στα 21-22, λιγο μελαμψη (μαλλον γυφτισσα) και μου λεει: ''Να φαω ενα κομματι?'' Εγω εκανα μια γκριματσα που ομοια της δεν εχει ξαναδει ο πλανητης και μαλλον δεν προκειται να δει ποτε ξανα, την οποια θα προσπαθησω να περιγραψω. Ηταν μια γκριματσα που περιειχε ντροπη, αμηχανια, γελιο και εκπληξη (4σε1 δηλαδη!). Μετα απο κανα δυο τρια δευτερολεπτα εφυγε απο το τραπεζι και μου φωναξε: ''Με υποχρεωσες!'' ενω εγω προσπαθουσα να μαζεψω το σαγονι μου απο το πατωμα. Νταξει, η αληθεια ειναι οτι αν δεν ηταν γυφτισσα, παιζει και να της εδινα να φαει. Να πω ρε παιδι μου οτι την ειδε, την λιγουρευτηκε και ειδε και εμενα οτι δεν την τρωω, λιγο ναζι να εβαζε στη φραση και θα της εδινα και το κινητο μου που λεει ο λογος, αλλα οχι ρε πουστη μου και να ζητιανευουμε και φαγητο με τετοιο θρασος! Δεν ειμαι ρατσιστης, ουτε εχω κατι με τους επαιτες, αλλα το να ειναι ντυμενη στην τριχα και να μου ζηταει να της δωσω να φαει ενω δεν παιζει να εχει δουλεψει ποτε στη ζωη της ενω μπορει, με εξοργιζει! Βεβαια, για να πω και την μαυρη αληθεια, φερθηκα και λιγο σαν την Καγια (μπλιαχ) στο Next Top Model (δις μπλιαχ!): Εισαι ασχημη? Πουλο!
(Σχολιο: Οπως καταλαβατε τα μονο θηλυκα που θα ταιζω θα ειναι τα ομορφα! :p)


                                                          Ατσα η Γοργονα!
Ειχα παει χθες με τον παραπανω φιλο για περπατημα στο διπλανο χωριο (ναι, καλα καταλαβατε, ειμαι ο διαδοχος του Johnie Walker!) και ειπαμε να σταματησουμε σε ενα ψιλικατζιδικο να παρουμε κατι να πιουμε. Και απο μακρια βλεπω στα ψυγεια μια ψηλη, λιγνη γυναικεια φιγουρα με μακρυ ξανθο μαλλι και τελειο κωλαρακι (δεν γουσταρω να μιλαω ετσι για τις γυναικες η αληθεια ειναι, αλλα αυτο το κωλαρακι ηταν... outta this world)! Την εκανα καπου στα 22 με 23 και μολις γυρναει, μενω μαλακας... (εκτος απο τα Σαββατοκυριακα που μενω στο πατρικο μου). Ηταν η 'Γοργονα'. Ενα κοριτσακι 3 χρονια μικροτερο μου που την ειχα ονομασει ετσι εγω και ενας φιλος μου, λογω των χαρακτηριστικων της. Μονο που ειχα να την δω καιρο και η αλλαγη της με εξεπληξε, ευχαριστα. Ειχε ακομα το φοβισμενο προσωπακι που ειχε και πριν απο 3 χρονια, βεβαια, αλλα ολο το υπολοιπο σωμα της ειχε αλλαξει. Αν ηξερε μονο ποσο ωραιο σωμα εχει, σιγουρα θα εβγαζε αυτο το φοβισμενο βλεμμα απο το προσωπο της.
Ατσα η  Γοργονα...
(Σχολιο: Μετα τα 16, αν θυμαμαι καλα, δεν τιθεται ζητημα παιδεραστιας ε...?)