i walked through fire and did not get burned

Σάββατο, Ιουλίου 11, 2009

Κεικ σοκολατας

Έλεγξε τη λίστα με τα υλικά που αγόρασε για το κεϊκ σοκολάτας:
  • 60γρ αλεύρι
  • 3κσ κακάο σκόνη
  • 1κσ στιγμιαίο καφέ σκόνη
  • 1/2κ.γλ μπέικιν πάουντερ
  • 1/4κ.γλ αλάτι
  • 120γρ μαργαρίνη λιωμένη
  • 3κσ ζάχαρη άσπρη
  • 3κσ ζάχαρη ξανθή
  • 2 μεγάλα αβγά σε θερμοκρασία δωματίου
  • 2κ.γλ βανίλια άρωμα
  • 1κ.γλ εσάνς πικραμύγδαλου
  • 160γρ σταφίδες ξανθές
  • 1φλυτζ καρύδα τριμμένη
Είχε ότι χρειαζόταν για 16 μερίδες, εκτός από τις οδηγίες για την εκτέλεση της συνταγής.

Χαμογέλασε. Η συνταγή ήταν ζωντανή και ήταν μπροστά του, γραμμένη πάνω στο κορμί της κοπέλας του. Η μόνη λαχταριστή δυσκολία ήταν η λιωμένη και λίγο ζεστή σοκολάτα που είχε καλύψει το κορμί της! Για να διαβάσει τη συνταγή, θα έπρεπε να την ...απομακρύνει με την γλώσσα του. Αυτή ήταν η συμφωνία τους, το παιγνίδι τους και μετά θα του δινόταν.

Η πρώτη του κίνηση ήταν διερευνητική. Με τη γλώσσα χάραξε μια όσο μπορούσε ευθεία γραμμή πάνω στη κοιλιά της, «και πασπαλίζουμε την επιφάνεια με την υπόλοιπη καρύδα» διάβασε και σκέφτηκε πως σίγουρα δεν είναι αυτή η αρχή της συνταγής.

Χωρίς συγκεκριμένο πλάνο δράσης -έτσι για ζέσταμα- φίλησε τα στήθη της και ανακάλυψε δυο μεγάλα «Ο» να περικλείουν τα σημεία-που-οπωσδήποτε-πρέπει-να-φιλήσεις. Επιμένοντας λίγο περισσότερο στη περιοχή κοντά στο δεξί «Ο» εμφανίστηκε ο αριθμός «180», ενώ στο αριστερό η λέξη «ΠρΟ»! Πέρασε αργά και απολαυστικά τη γλώσσα του, απολαμβάνοντας τη διαδρομή, από τη μια άκρη έως την άλλη για να διαβάσει πως «ΠρΟθερμαίνουμε το φούρνο στους 18Ο».

Υπενθύμισε στον εαυτό του πως δεν υπήρχε χρόνος για χάσιμο...

Ξεκίνησε με τα χέρια της. Ένοιωσε τον σφυγμό της να χτυπά πάνω στα χείλη του, όταν άρχισε σιγά-σιγά να αποκαλύπτει στο μέσα μέρος του ενός βραχίονα ότι «Σε μέτριου μεγέθους μπώλ αναμειγνύουμε τα 5 πρώτα υλικά». Ένοιωσε να ερεθίζεται η απαλή περιοχή του άλλου της βραχίονα όταν τον άγγιξε, για να του αποκαλύψει πως «και σε ένα άλλο μπωλ χτυπάμε τα αυγά, τη ζάχαρη, τη μαργαρίνη και το εσάνς».

Ακούμπησε απαλά τα χείλη του πάνω στα δικά της, ίσα που να τα νοιώσει. Φίλησε προσεκτικά τα βλέφαρά της και δάγκωσε διακριτικά τους λοβούς των αυτιών της. Άφησε τη γλώσσα του να κυλίσει πάνω στο μακρύ λαιμό της και ανακάλυψε δύο σειρές από λέξεις: «Κατόπιν προσθέτουμε σ' αυτά λίγο-λίγο το μείγμα του αλευριού ανακατεύοντας συνεχώς», «και τέλος τις σταφίδες και τη μισή καρύδα» ...να κρέμονται και οι δυο σαν κοσμήματα γύρω από το λαιμό της.

Αποφάσισε να κατέβει χαμηλότερα, αναζητώντας τα κομμάτια της κρυμμένης συνταγής, στο εσωτερικό των μηρών της. Άγγιξε την ευαίσθητη επιδερμίδα και άσκησε λίγο μεγαλύτερη πίεση με τη γλώσσα του, αποκαλύπτοντας ότι «Κατόπιν προσθέτουμε σ' αυτά λίγο-λίγο το μείγμα του αλευριού ανακατεύοντας συνεχώς» στον ένα της μηρό, «και τέλος τις σταφίδες και τη μισή καρύδα» στον άλλον. Φύσηξε απαλά με την ανάσα του στα καθαρά σημεία και την είδε να ανατριχιάζει.

Έχανε τον έλεγχο! Η διαδρομή που επέλεξε τον οδήγησε στο πάνω μέρος του στήθους της. Ακολούθησε με τα χείλη του την ανατομία της περιοχής, νοιώθοντας σαν σκιέρ που βουτά σε ανεξερεύνητη πλαγιά, κινδυνεύοντας ανά πάσα στιγμή να χάσει τον έλεγχο και τη σανίδα να αφήνει πίσω τα ίχνη της: «Βάζουμε τη ζύμη σε αντικολλητικό ταψί 20εκ.». Ήταν σίγουρος πως η επόμενη πρόταση, ήταν η πρώτη που αποκάλυψε, «και πασπαλίζουμε την επιφάνεια με την υπόλοιπη καρύδα».

Ένοιωσε σαν τον Μωυσή μπροστά στη φλεγόμενη βάτο, να του αποκαλύπτονται οι 10 γραμμές της συνταγής. Πέρασε λίγο νευρικά χαμηλά στη κοιλιά της και την ένοιωσε να αντιδρά …όπως το περίμενε. «Ψήνουμε το κέικ για μισή ώρα περίπου» διάβασε και ένοιωθε πως ψηνόταν ο ίδιος.

Εκείνη, αναστέναξε. Τα χέρια της γραπώθηκαν από το σεντόνι και το κορμί της πήρε τη στάση τελικού σίγμα. Η αναπνοή της έγινε βαριά, «σε θέλω» του ψιθύρισε και εκείνος τη φίλησε με πάθος. Τη συνέχεια μπορούσε να τη φανταστεί αφού η συνταγή ήταν για 16 άτομα, «Το κόβουμε σε 16 ίσα κομμάτια όταν είναι ακόμα ζεστό».

Αγκάλιασε ολόκληρα τα στήθη της κάνοντας στην αρχή κυκλικές και απαλές κινήσεις, για να δυναμώσει στη συνέχεια σιγά-σιγά τη πίεση. Η ανάσα του, που έγινε λίγο πιο βαριά, της γαργαλούσε το λαιμό, «μη σταματάς» του είπε…



ΥΓ. Η συνταγή είναι από το site της Αιμιλίας Βασιλοπούλου, www.all-diet.gr.

2 replies:

elizaki είπε...

mou 8imise ligo to vivlio "san nero gia zesti sokolata" tis izampela aliente...:)

Ανώνυμος είπε...

Ενδιαφέρον κείμενο, ωραία κλιμάκωση ιδεών. Εσύ το έγραψες ή το παραθέτεις;

Δημοσίευση σχολίου

Λοιπόν πες μας την ηλιθιότητα σου, αυτή τη μαλακία σου τι θες να μας πεις!