(Αλλος ενας) Απολογισμος

Επειδη ειθισται τετοιες μερες το καθε site/blog/περιοδικο κ.α. να κανει εναν απολογισμο της χρονιας -αλλα αυτη τη φορα και της δεκαετιας- αποφασισα και εγω να κανω ενα. Η αληθεια ειναι οτι δεν ειχα και πολλα πραγματα να κανω, μιας και γυρισα απο εξοδο με κατι παλιους συμμαθητες και τωρα εμεινα ''ξεκρεμαστος'', αρα ενα νεο thread στο blog ηταν μονοδρομος.

Σκατοχρονια λενε ολοι. Σκατοδεκαετια μερικοι. Δεν θα διαφωνησω. Ουτε ομως θα συμφωνησω, τουλαχιστον τελειως. Ναι μεν ηταν σκατοχρονια -ειδικα για μενα αυτη η χρονια αν εξαιρεσω την επιτυχια στις πανελληνιες ηταν η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ολων!- ομως δεν παραπονιεμαι. Δεν περιμενα να αλλαξει κατι στο 2009. Απλα οι αριθμοι αλλαζουν. Οι ζωες δεν αλλαζουν. Οι συνειδησεις δεν καθαριζουν. Τα πνευματα δεν ηρεμουν. Ολοι η βρωμα της ανθρωπινης υπαρξης δεν ξεπλενεται με μια αλλαγη στα ρολογια. Ισως ακουστηκα λιγο κυνικος και επιτηδευμενος. Η αληθεια ειναι ομως οτι οσο περναει ο καιρος, βλεπω μια βρωμα μεσα σε ολους τους ανθρωπους. Μια βρωμα που δεν περιμενα. Ακομα και σε μενα. Εγω δεν διαφερω σε κατι. Το ιδιο μαλακας, εγωιστης, ματαιοδοξος ειμαι και εγω. Ισως με ενα πιο διακριτικο τροπο αλλα μαλακας nonetheless. Εγωιστης και ματαιδοξος nonetheless.

''Δεν γουσταρω ρε πουστη μου να γραφω τετοια πραγματα'' σκεφτομουν οταν δημιουργουσα αυτο το blog, ομως μερικες φορες αυτη η 'προσωπικη αποψη' πανω σε τετοια θεματα ειναι αναποφευκτη. Δεν γουσταρω να το παιζω και καλα στοχαστικος και ετσι. Επιτηδευμενο στυλ το οποιο κρυβει μεγαλη λερα, ομως τι να κανω? Αυτο εχω καταλαβει τοσο καιρο. Ολη ανθρωπινη υπαρξη εχει ως κεντρο τον ιδιο της τον εαυτο. Σπανια βλεπουμε φωτεινες αλτρουιστικες αναλαμπες μεσα στη θαμπαδα της ματαιοδοξιας μας.

!!!!!! Πρεπει να σταματησω. Ακουγομαι σαν τον Πανο Πιλατο οταν εγραφε στο Penthouse.

Για να συνεχισω τον εθιμοτυπικο χαρακτηρα του απολογισμου, θα πω οτι το 2009 ηταν σκατα και αποσκατα. Ομως ποια χρονια δεν ειναι? Ποια χρονια εχεις βιωσει εσυ, εγω, ή ο καθενας μας που να λεμε με γεματο το στομα οτι ηταν μια ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ? Καμια θα πω εγω.

Γιατι πολυ απλα, δεν υπαρχει καλη χρονια. Υπαρχει ομως λιγοτερη κακη. Το μη χειρον βελτιστον...

Δεν μπορεις να λες ''η επαγγελματικη μου ζωη ηταν σκατα αρα το 2009 ηταν σκατα'' Μπορεις να πεις ''οσον αφορα τον τομεα των προσωπικων μου, το 2009 ηταν μια σχετικα καλη χρονια''. Τουλαχιστον ετσι το βλεπω εγω.

Απο την αλλη οσο εισαι ζωντανος, εχεις την υγεια σου και οι αγαπημενοι σου ειναι καλα, δεν πρεπει να παραπονιεσαι. Τουλαχιστον οχι περισσοτερο απο την κλασσικη γκρινια των γιορτων.

Γιορτες. Ακου λεξη. Ποιος γιορταζει? Εγω προσωπικα οχι. Δεν μπορω εξ αλλου να γιορτασω επειδη τα ΜΜΕ μου προτεινουν να γιορτασω σαν να κανω ενα break απο το σκατο που τρωω καθε μερα ολο τον υπολοιπο χρονο. Δεν μπορω να γιορτασω οταν ξερω οτι υπαρχουν ατομα που τριγυρνανε στους δρομους μες στο ψωλοκρυο και πεινανε. Δεν μπορω να γιορτασω οταν... Ειναι πολλοι οι λογοι που δεν μπορω να γιορτασω. Βεβαια δεν πεφτω και σε καταθλιψη. Ξερω οτι μετα την αλλαγη του χρονου θα ειμαι με φιλους μου και θα περασω καλα (ή τουλαχιστον ετσι θελω να πιστευω) και χαιρομαι. Αλλα οχι με τη χαρα του ψευτικου χαμογελου για την φωτογραφια που θα γινει upload στο facebook. Χαιρομαι απο μεσα μου.

Χαιρομαι, αλλα δεν γιορταζω.

Η ευχη μου για το νεο ετος και τη νεα δεκαετια ειναι λιγο συνθετη. Ευχομαι σε ολους μας, να περναμε καλα, να εκτιμουμε τη ζωη μας, ομως να μην ξεχναμε τον διπλανο μας. Ανεξαρτητως φυλου, χρωματος ή θρησκειας.

Βεβαια αυτα ευκολα τα λες, ομως δυσκολα τα κανεις. Τι να πω...? Προσπαθηστε. Τουλαχιστον εγω αυτο θα κανω.

Υ.Γ: και μετα απο αυτες τις βαθυστοχαστες μαλακιες του LowInertia, ας επιστρεψουμε στην γεματη απο φοβο και μισος καθημερινοτητα μας. Με τις υγειες μας (αν και χλωμο το βλεπω...)

Η χαμενη νοτα (Part 2)

Part 1


Aκουγε οσα τραγουδια μπορουσε για μια εβδομαδα με την ελπιδα να την βρει. Τιποτα ομως. Καταλαβε σιγα-σιγα οτι αν ηθελε να τη βρει, θα επρεπε να χρησιμοποιησει αλλα μεσα, μη πραγματικα. Ρωτησε και του ειπαν οτι το αλκοολ σε βοηθαει να 'φυγεις' απο την πραγματικοτητα. ''Αυτο ειναι!'' σκεφτηκε.
Τον κοροιδεψαν ομως αυτος δεν το καταλαβε. Δεν ηταν αφελης, ή 'χθεσινος', αλλα ηθελε παση θυσια να την βρει και τους πιστεψε.
Πηρε λοιπον κρασι, κουρδισε την κιθαρα του και αρχισε να πινει. Αφου μεθυσε για τα καλα, αποφασισε να πιασει την κιθαρα του και να προσπαθησει να βρει τη νοτα που τοσο πολυ εψαχνε. Ομως τα ματια του εκλειναν, και δεν οριζε τα χερια του. Εγειρα ασυναισθητα στα αριστερα και κοιμηθηκε εχοντας ακουμπισμενο το κεφαλι του στο τραπεζι. Το πρωι που ξυπνησε, αηδιασε με την κατασταση του. Κοιμηθηκε μεσα στον ιδιο του τον εμετο και το κεφαλι του πηγαινε να σπασει. Η κιθαρα του ηταν ακομα στη θεση της, αλλα αυτη ηταν ακομα αφαντη και ο χρονος του τελειωνε...

Η χαμενη νοτα (Part 1)

Δεν μπορουσε να τη βρει. Μερονυχτα ολοκληρα προσπαθουσε. Ειχε καψει τα ακροδακτυλα του στην ταστιερα για να τη βρει αλλα δεν μπορουσε. Ηταν σαν να μην υπηρχε στην πραγματικοτητα. Ομως στο μυαλο του ηταν ζωντανη, θεμελιος λιθος στο τραγουδι του. Ηθελε να τελειωσει το τραγουδι του, πριν φυγει εκεινη. Της το ειχε υποσχεθει και ο χρονος του τελειωνε...

Στην Αθηνα

Στην Αθηνα...
(δεν εχω φιλους μονο γνωστους...---> Παιδι Θαυμα- Στην Αθηνα)

...ειναι ενα θεμα το οποιο συνεχως ανεβαλλα και μου θυμισε ενας φιλος σημερα.

Μετα την γαμωμεταγγραφη απο Μυτιληνη για Αθηνα, πηγαινω συχνα (χεχε) στην πρωτευουσα και καθε μερα ειναι και μια πραγματικη εμπειρια (σ.σ. ναι, το ξερω οτι ακουγομαι χωριατης αλλα δεν ειμαι, απλα ετυχε να μενω σε χωριο)! Και επειδη ειμαι και πολυ τακτοποιημενος τυπος (ειπατε τιποτα?) θα γραψω με (τυχαια) σειρα οσα μου προκαλεσαν το ενδιαφερον.

Μετρο και Ηλεκτρικος: Η αληθεια ειναι οτι και πριν τη σχολη ειχα παρει 2-3 φορες το Μετρο αλλα ποτε μου δεν ειχα ''ζησει'' πραγματικα την εμπειρια. Και ειναι γαματη! Μονο και μονο η ηρεμια και η καθαριοτητα που επικρατει στους σταθμους του ειναι γαματες! Ειναι γρηγορο και ακριβες. Ξερεις ακριβως τι ωρα θα ερθει και σε ποσην ωρα θα εχεις φτασει στον προορισμο σου. Ασε που εκει μεσα εχω δει μερικες απο τις πιο ωραιες γυναικες σε ολη μου τη ζωη! Επισης οι υπολοιπες φατσες εκει μεσα ειναι priceless! Φρικια,punks, rockers, metalheads, hiphoppers, ψωνια, κοστουμαρισμενοι, junkies, σφιχτερmen και πολλοι αλλοι. Το μονο που με ενοχλει πραγματικα στο Μετρο ειναι η γαιδουρινη συμπεριφορα που εχουν πολλοι νεοι, και συγκεκριμενα νεες γυναικες, με τη χρηση του ανελκυστηρα που ενω προοριζεται για τα ατομα με ειδικες ικανοτητες και ατομα προχωρημενης ηλικιας, μονο απο αυτους δεν χρησιμοποιειται! Η καθε κυρατσω με τα ψωνια παραμασχαλα, παει και παταει το κουμπι για να ανεβει ο ανελκυστηρας, γιατι προηγουμενως τον εχει χρησιμοποιησει αλλο γαιδουρι! Και να πεις οτι οι σκαλες ειναι μακρια, να πω οκ, ασ' το να παει στο διαολο. Αλλα ρε πουστη μου, 5 μετρα ειναι οι σκαλες απο τον ανελκυστηρα! Και ειναι και κυλιομενες τις περισσοτερες φορες! Αλλα βεβαια, εμεις ειμαστε ανωτεροι απο τους αλλους και θελουμε να βγαινουμε κατευθειαν διπλα στο συρμο! Ουστ ρε! Ουστ!

Ο Ηλεκτρικος για να πω τη μαυρη μου αληθεια, δεν με ενθουσιασε και πολυ. Καθε μερα γινεται της πουτανας και οποτε μπορω και μπαινω στο συρμο, μυριζω χιλιες δυο διαφορετικες μυρωδιες! Μασχαλιλα, τσιχλα με φραουλα, απλυτα στοματα, κολονιες, ουσκια, τσιγαρα και μερικες φορες ακομα και κατρουλιλα!(!) Η αληθεια ομως ειναι οτι δεν περαξενευομαι. Στις περιοχες οπου παιρνω εγω τον Ηλεκτρικο, ζουν παρα πολλοι μεταναστες, οι οποιοι δεν εχουν και την (χρονικη, οικονομικη) ευχερεια να φροντιζουν την προσωπικη τους υγιεινη. Το μονο που με ενοχλει πραγματικα στον Ηλεκτρικο ειναι η τρομερη ασυνεπεια στα δρομολογια λογω (γαμημενων) εργασιων στους συρμους! Γκρρρρρ!


Σχολη: Αν και δεν ειμαι ακομα επισημος φοιτητης στην Αθηνα, εχω αρχισει να συνηθιζω τη σχολη μου. 'Η τουλαχιστον το κτηριο. Και τα συνθηματα του τα οποια ειναι θεικα! Το μονο που δεν μπορω -και μαλλον δεν θα μπορεσω ποτε- να συνηθισω ειναι αυτες οι ΓΑΜΗΜΕΝΕΣ παραταξεις που εχουν κανει καταληψη οχι μονο στους χωρους του Πανεπιστημιου αλλα και στα μυαλα (τα ποια?!) των περισσοτερων συμφοιτητων μου. Ειλικρινα θελω τοσα πολλα να πω για τις παραταξεις που δεν ξερω απο που να αρχισω και ψιλοκολλαω! Λοιπον, για να μην χαραμισω αυτο το thread (λες και τα πληρωνω απο την τσεπη μου!), θα αρκεστω στο να πω οτι εκτος απο τους ''αρχηγους'' των παραταξεων, οι οποιοι ειναι γνωστο τοις πασοι οτι γαμιουνται ασυστολως, ειναι παλιοκαριοληδες και θα καουν στην ΚΟΛΑΣΗΗΗΗ!!, οι περισσοτεροι που γινονται μελη σε αυτες ειναι κωλοζωα, ή οπως μου θυμισε ενας καλος μου φιλος τις προαλλες, ελθων απο την αλλοδαπη, ειναι ΒΟΔΟΤΡΑΓΙΔΟΜΟΣΧΑΡΟΚΡΙΑΡΑ!
Προσεξτε! Λεω περισσοτεροι και οχι ολοι γιατι υπαρχουν και φιλοι οι οποιοι εχουν γραφτει σε μια απο τις δυο μεγαλυτερες παραταξεις, παρ' ολα αυτα ειναι εξυπνοι. Απλα ειναι λιγο ... λιγο ... ... misguided! <--- hand="" on="" other="" sorry="" span="" style="font-style: italic; font-weight: bold;" the="">


Διασκεδαση: Αν και ειναι λιγο νωρις να μιλαω για διασκεδαση, αφου δεν εχω κυκλοφορησει και πολυ εξω στην Αθηνα, τουλαχιστον τα βραδια, μπορω να πω οτι περναω καλα καθως εχω βρει 2-3 καλα μαγαζια και όποτε εχω την καταλληλη παρεα, αραζω σε αυτα. Αυτο που μου εχει κανει μεγαλυτερη εντυπωση ομως ειναι το Booze Cooperativa, ενα avante garde bar-ακι στην οδο Κολωκοτρωνη 57 το οποιο απ' ο,τι μαθαινω φιλοξενει και εικαστικες εκθεσεις καθως και Underground θεατρικες παραστασεις! Must!
Σε clubs και ετσι δεν εχω παει -δοξα σοι ο Jah!- και ετσι δεν ξερω και αλλα πολλα για να σας πω. :)

Γενικα: Γενικα η Αθηνα μου εχει αφησει μια γλυκοπικρη γευση. Ολη αυτη η τρελα, η βαβουρα, η κινηση και αυτα ειναι αυτα που γουσταρω. Εχω βαρεθει την ησυχια, τον λιγο πληθυσμο και γενικα το κωλοχωρι που ζω τα τελευταια χρονια! Θελω να κυκλοφορησω εξω, να δω λιγο κοσμο, διαφορετικο απο τα τρεντοπαιδα της Χαλκιδας. Θελω να γυρισω ολη(!) την Αθηνα με τα ποδια(!!). Ομως εχω δει και την σκατα πλευρα της Αθηνας οπως οι οδηγοι που σε γραφουν στα αρχιδια τους, αγενεστατοι περαστικοι,βρωμικο περιβαλλον, ζητιανοι και αλλα πραγματα που δεν κολακευουν καθολου μια πολη που υποτιθεται οτι ειναι το λινκο του πολιτισμου. Βεβαια η αληθεια ειναι οτι δεν εχω και πολλες επιλογες αφου απ 'ο,τι εμαθα η μεταγγραφη μου μαλλον θα εγκριθει και για τουλαχιστον 5 χρονια(η σχολη ειναι 4 αλλα εγω ειμαι κουβαρντας ρε! βαζω 5 για να 'μαι μεσα!) θα ζησω στην Αθηνα!

Oh yeah...

4:10 τα χαραματα και ο 2pac τα χωνει πισω στα ηχεια. All eyez on me. Αυτα ειναι...

Τοσες μερες πανω κατω Αθηνα, τα ματια μου ειδαν πολλα, μαλακιες, σπασιματα, μπατσους, events και ειλικρινα μπουχτισα! Ηθελα να blogg-αρω καποιες σκεψεις μου πανω σε πολλα θεματα αλλα ολη η κουραση του μηνα μου βγαινει τωρα και δεν εχω ορεξη να ξαναθυμηθω γαμωκαταστασεις και να νευριασω. Γι΄ αυτο και αποφασισα να κανω μια αναρτηση πιο chill, αναλαφρη και γενικα κατι ευπεπτο...

Hip hop λοιπον και chill το θεμα και η αληθεια ειναι οτι ειμαι καπως μπερδεμενος για το τι θα γραψω.
Ποτε μου δεν μου αρεσε να συγχεω την hip hop με οτιδηποτε το αναλαφρο. Τα πρωτα μου ακουσματα δεν μου το επετρεπαν. Αυτη η σκληροτητα του ηχου του ηταν αυτο που με πορωνε και δεν γουσταρα να το περνανε ολοι σαν κατι το αναλαφρο, το παιδικο. Το hip hop καταρχας ηταν αντιδραση (αν και ειλικρινα, δεν ξερω αν η μικρη μου πειρα πανω στο αντικειμενο μου επιτρεπει να γραψω γι΄αυτο). Ομως περα απο την αντιδραση στο συστημα απ' οπου και γεννηθηκε, το hip hop ειναι εκφραση. Μπορει να μην εχει την μελωδικοτητα καποιων αλλων ειδων μουσικης οπως το rock, η soul, η κλασσικη ή το metal (το οποιο πολλοι εσφαλμενα το θεωρουν εχθρο του ενω στην πραγματικοτητα και τα δυο, στην αγνη τους μορφη στηριζονται στη ιδια βαση, την αντιδραση) ομως αυτος ο, μεθυστικος μερικες φορες, ρυθμος του ειναι αυτος που σε κραταει πιστο σε αυτο σαν θρησκεια (σαν ειπαμε! τιποτα δεν προσκυναμε εδω περα!).

Και ομως πριν απο λιγο καιρο ανακαλυψα και την αλλη πλευρα του hip hop. Την chill. Οχι αναγκαστικα τους υμνους της μαστουρας. Απλα του chill και του χαβαλε. Με λιγο ρυθμο και πενιχρα μεσα, πολλοι καλλιτεχνες εχουν καταφερει να γραψουν αριστουργηματα, τα οποια μπορει να μην σοκαρουν με τους κοινωνικο-πολιτικους τους, αλλα να σε κανουν να θες να jamm-αρεις μαζι τους φωναχτα μεχρι να σε ακουσει ο καθε κολλημενος σκυλας ή pop-ας! Αυτα τα κομματια ειναι αυτα που μου κρατουν συντροφια ωρες σαν και αυτη εδω και μου δινουν εναυσμα για τετοιες αναρτησεις.

Θα μπορουσα να γραψω τρεις φορες περισσοτερα(νταξ, δεν παιρνω και ορκο) για το hip hop, το αγαπημενο μου ειδος μουσικης, ομως το προχωρημενο της ωρας και η νυστα η οποια ειμαι σιγουρος οτι κυλαει στην κυριολεξια στις φλεβες μου τωρα, δεν με αφηνουν να συνεχισω.
Θα γουσταρα να κλεισω με καναν εξυπνο στιχο αλλα ειλικρινα δεν μου ερχεται κανενας, γι' αυτο και θα το ληξω καπου εδω περα με κατι τελευταιο:

Except peace, give also hip hop a chance...

Fucking Christmas...

Να 'μαι παλι
(σε δρομους που δε πατησαν αλλοι ---> TXC-Απλα μουσικη)

Και μετα την μουσικη εισαγωγη ας συνεχισω μπας και καταφερω και κανω καμια αναρτηση της προκοπης.

10/12 και ολος ο κοσμος εχει τρελαθει με τα Χριστουγεννα.Μια γιορτη της Ορθοδοξιας η οποια εγινε γιορτη του καταναλωτισμου με trademark τον Santa (γαμω το !@#@!$ μου) και τα κωλοελαφια του. Το αστειο στην ολη ιστορια ειναι οτι κανεις απο οσους το παιζουν χριστιανοι (σ.σ. ειμαι αθεος) δεν ξερουν οτι ο Santa οχι μονο δεν ειναι αγιος της Ορθοδοξης εκκλησιας, αλλα οτι ειναι παιδι της Coca-Cola. Κι ομως αυτοι οι ανθρωποι ειναι οι ιδιοι που στην λενε επειδη δεν πιστευεις στο Θεο! Ειναι αυτοι που ενω ειναι εθνικιστες και ρατσιστες μεχρι το κοκκαλο, καθε χρονο τετοια εποχη, θα πανε να δωσουν τα λεφτα τους σε καταστηματα του στυλ Jumbo. Μην αξιωθει κανεις τους και δωσει λιγα λεφτα και στην επιχειρηση της γειτονιας που γονατιζει καθε μερα επειδη δεν μπαινει ανθρωπος μεσα! Οχι θα τα δωσουμε σε αυτους που εκμεταλευονται παιδακια 7-14 ετων και τα βαζουν να δουλευουν σε υπογεια και εργοστασια και για μισθο (μαλλον χαρτζηλικι) τους δινουν 1 δολλαριο τη μερα.

Και ομως δεν ειναι μονο αυτη η αγνοια το εξοργιστικο την εποχη των Χριστουγεννων. Ειναι και η (ψευτο)φιλανθρωπια. Αυτη η πουτανα που μπαινει σαν πνευμα στο μυαλο της καθε νεοπλουτης κυριας και την κανει να δωσει ψιχουλα απο το τσιμπουσι της, στο ονομα του Χριστου!Αυτη η πουτανα που κανει καθε μεγαλοκαπιταλα που εχει τα κερατα του απο λεφτα να κανει μια δωρεα (μικροσκοπικη σε σχεση με την περιουσια του) σε ιδρυματα μονο και μονο για να ειναι εκει μπροστα και να απαθανατισουν το γεγονος 30 καναλια (κανε το καλο και ριξ'το στο γυαλο που λενε).Γαμω το Χ!@#$% μου! Αφου ολοι το παιζετε τοσο ανθρωπιστες, γιατι δεν δινετε τη μιση σας περιουσια σε ιδρυματα που την εχουν αναγκη? Μηπως επειδη οι δωρεες δεν ειναι ανιδιοτελεις και απλα σας γλυτωνουν απο τις τυψεις που ενω εσεις δεν ξερετε τι να πρωτοφατε και αλλοι δεν ξερουν τι να φανε?

Ολα αυτα ειναι λιγο πολυ γνωστα σε ολους σας. Παρολα αυτο συνεχιζετε να φορατε τις μασκες σας και προσπαθειτε να τα ξεχασετε για να περασετε και εσεις οπως και ο υπολοιπος ανεπτυγμενος δυτικος (μπλιαχ!) κοσμος ομορφα Χριστουγεννα. Οπως ειχε γραψει και μια αναγνωστρια των Schooligans, σας φτυνω και σας χαμογελω...

Καλα σας Χριστουγεννα...

Ελα ντε?

Συγγνωμη. Δεν το εννοουσα. Δεν ηθελα να ακουστει ετσι.

________________________________________________________

Φιλε μου χαθηκες. Χαθηκαμε. Περνας καλα μου ειπες. Το ελπιζω. Εγω οχι και τοσο. Μου ελειψες ρε φιλε. Μου ελειψες πολυ. Θελω να μιλησουμε. Να μου πεις τα ζορια σου. Να σου πω τα δικα μου. Να ξαλαφρωσω. Αλλα τι λεω? Ο καθενας εχει τραβηξει το δρομο του τωρα πια. Εσυ πιο βορεια απο μενα. Διαβαζεις αυτο το αρθρο? Αν ναι υποσχεσου μου οτι δεν θα ξεχασεις οσα περασαμε μαζι. Να περνας καλα φιλε μου, οπου και αν εισαι. Να περνας καλα!

Ουστ ρε!

4:23 τα χαραματα και τα ματια μου τσουζουν απο τη νυστα.Παλι με πουλησε η αλλη(χαλαλι της ομως!) και κοιμηθηκα τελευταιος.Τι κοιμηθηκα δηλαδη, αφου ακομα να κομηθω και ουτε προκειται αφου σε μια ωρα εχει εγερτηριο. Για αυτο περασα στο Πανεπιστημιο ρε πουστη μου!? Για να ξυπναω απο τις 5:30?!
Τελος παντων, επειδη δεν θελω να συνεχισω τη μιρλα γιατι δεν εχετε καμια ορεξη να με ακουτε να κλαιγομαι, σταματαω εδω.

Α! Δεν σας ειπα! Παραπροχθες, πηρα τον πρωτο μου επαινο! Απο που λετε?
Απο τους τραγους! Απο το παππαδαριο ντε! Ναι! Αποφασισαν να δωσουν λιγα (λιγα ομως) απο τα απειρα λεφτα τους και να το παιξουν προαγωγοι της παιδειας και της εκπαιδευσης. Ποιοι? Αυτοι που μολις τιθεται ζητημα σεξουαλικης διαπαιδαγωγησης στα σχολεια σηκωνουν βετο!!

Που τα πουλατε αυτα ρε κλεφτες?! Ας οψεται η πουτανα η αναγκη που με εκανε να ερθω στο μαγαζι σας για να βγαλω τον επιουσιο.Και το αστειο ειναι οτι την ωρα που διναν τους επαινους, προτασσαν το χερι τους για να το φιλησουμε! Το φιλησαν ολοι, εκτος απο μενα. Μου το δινει εμενα ο αρχιτραγος να του το φιλησω και με μια περιτεχνη και ευφανταστη κινηση (!) του το γυρναω και κανουμε χειραψια! Ειμαι λιγο καφρος ε? Τι να κανουμε?
Αμ το αλλο?! Με το που παμε να φυγουμε απο την εκκλησια βγαινουν και οι παππαδες μαζι μας! Και μιλαμε για 9 πανχοντρους τυπαδες (για να δωσουν 20 επαινους, τους οποιους τελικα παρεδιδε μονο ο leader τους) που πηγαιναν λες και τους ανηκε ο κοσμος ολος!
Και μετα η μανα μου μου λεει να πηγαινω στην εκκλησια! Ρε δεν πα να καει ολη η μητροπολη μαζι με τους παππαδες μεσα!

Ρε ουστ! Ουστ!

Ονειρα

Μετα απο πολυ καιρο απουσιας (με την οποια ελαμψα ο ατιμος!) ειπα να κατσω να γραψω κατι το οποιο μου εκανε εντυπωση πριν απο λιγες μερες. Ονειρα.

Δεν ειναι πολυ δυνατα μερικες φορες?
Ειτε σε τρομοκρατουν, ειτε σε συγκινουν, ειτε σου θυμιζουν προσωπα και βιωματα, τα ονειρα σε χαραζουν ανεξιτηλα. Μπορει να μην τα θυμασαι ολα αλλα μερικα μενουν για παντα στη μνημη σου. Ή τουλαχιστον η επιδραση τους πανω σου.

Κατι ομως που με στενοχωρει στα ονειρα ειναι η διαρκεια τους.
Και εξηγουμαι. Δεν ειναι σπαστικο εκει που πας να το ''φας το γκομενακι'' ή εκει που πας να πηδηξεις απο το αεροπλανο (ή δεν ξερω και εγω ποια ειναι η καβλα του καθενος) να ξυπνας?
Γιατι ρε πουστη μου να ξυπναω μολις παω να χαρω και εγω λιγο?Αφου ο,τι βλεπω στα ονειρα δεν θα το ζησω στην πραγματικη ζωη, γιατι πρεπει να το χασω?
Τελος παντων. Δεν αξιζει να χαλιεμαι για μικροπραγματα. Ας τα χαρω οσο διαρκουν!

Γι' αυτο και εγω απολαμβανω το ονειρο ή μαλλον την αναμνηση του που ειδα χθες!
Weeeee!!!

Ολοι εχουμε απο μια

Ολοι εχουμε απο μια.
Δεν τη θελουμε αλλα δεν γινεται και να την ξεφορτωθουμε.
Δεν γεννιομαστε εχοντας αλλα η αποκτηση της ειναι αναποφευκτη.
Μας ζοριζει και μας ποναει σε καθε ξυσιμο το οποιο δεν το κανουμε επιτηδες.
Μερικες μας τις προκαλουν αλλοι. Μερικες τις προκαλουμε εμεις σε εμας.

Αν παρατηρησεις τους γυρω σου θα τις δεις και εσυ. Φαινεται απο τις αντιδρασεις τους οταν καταλαθος τις ακουμπας με τα λογια σου. Ομως προσεξε, οι αντιδρασεις του καθενος διαφερουν οταν αναφερεσαι σε αυτες.
Δεν φευγουν ποτε απο πανω παρα μονο οταν κλεινουμε τα ματια μας καθε βραδυ μονο και μονο για να μας ξαναστοιχειωσουν για αλλη μια μερα.

Αν τις εχεις νοιωσει πανω σου και μεσα σου θα καταλαβεις για ποιο πραγμα μιλω...

Σου εχει τυχει ποτε??

Σου εχει τυχει ποτε να εισαι ετοιμος να κλαψεις επειδη τσακωνονται οι γονεις και δεν αντεχεις αυτη τη μιζερια?
Να θες να φυγεις απο το σπιτι σου για παντα αλλα να φοβασαι να τους αφησεις μονους τους επειδη το σπιτι σου θα μετατραπει σε πεδιο μαχης?
Να νοιωθεις οτι υπαρχουν δυο ατομα μεσα σου? Ενα φτιαχτο και ενα αληθινο. Ενα παλιο και ενα καινουριο. Και αυτα τα δυο ατομα να πολεμουν μεσα σου με λυσσα το ενα με το αλλο κανοντας σε να χασεις τον υπνο σου, την ορεξη σου και την διαθεση σου γενικα?
Να θες να κοιμασαι ολη μερα για να αποφυγεις τους δαιμονες σου και αυτος ο καριολης ο υπνος να μην ερχεται?!
Να καταρρεει μεσα σου η εικονα που ειχες φτιαξει με τοσο κοπο για τον εαυτο σου?
Να θες να μιλησεις σε καποιον για ο,τι σε σαπιζει μεσα σου αλλα να μην εχεις κανεναν καταλληλο?
Το μυαλο σου να σου παιζει αρρωστημενα παιχνιδια και μολις βρισκεις τη γαληνη που τοσο αποζητας μεσα σου να αρχιζουν σιγα σιγα μοχθηρες φωνουλες να σου δηλητηριαζουν τη σκεψη σαν τοξικα αποβλητα σε ποταμι και μετα να πρεπει να ξαναρχισεις τις εργασιες αποκαταστασης απο την αρχη?
Να νοιωθεις σαν πατημενο σκατο ενω επρεπε να χαιρεσαι μαζι με ολους τους δικους σου για κατι που περιμενες καιρο?
Να θες να ξεχασεις καποια προσωπα και αυτα να ζουνε μεσα σου για πολυ καιρο παρα τις προσπαθειες σου να τα διωξεις?
Να εχεις βαρεθει τους φιλους σου αλλα να μην θες να κανεις αλλους?
Να ξερεις οτι δεν θελεις να συνεχισεις να κανεις αυτο που κανεις αλλα να μην θες να κανεις κατι αλλο?
Να θες να αλλαξεις ζωη αλλα να μην εισαι προθυμος να το κανεις για χιλιους δυο λογους που ουτε και εσυ τους ξερεις?


Εαν η απαντηση σε μια ή περισσοτερες απο αυτες τις ερωτησεις ειναι ναι, καλως ηρθες στο μαρτυριο μου... Κανε κουραγιο γιατι η διαδρομη ειναι ζορικη και ο προορισμος δεν θα αποδειχθει αξιος της στο τελος...

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΡΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ

ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙ ΝΑ ΓΡΑΨΩ!!
ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙ ΝΑ ΓΡΑΨΩ!!
ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙ ΝΑ ΓΡΑΨΩ!!
ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙ ΝΑ ΓΡΑΨΩ!!
ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙ ΝΑ ΓΡΑΨΩ!!
ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙ ΝΑ ΓΡΑΨΩ!!
ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙ ΝΑ ΓΡΑΨΩ!!
ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙ ΝΑ ΓΡΑΨΩ!!



Παρακαλειται, οποιος εχει ιδεα για το θεμα της επομενης αναρτησης να με ειδοποιησει.

ΑΜΕΣΩΣ!

Τι τιτλο να βαλω εγω τωρα εδω?

Πριν απο λιγο ειδα ενα video clip στο πιο crazy, trendy, youth music καναλι ολων τον εποχων. Στο MAD! Oh yeah!!
Το τραγουδι ηταν της Lady Gaga. Αθλιο video clip μιας αθλιας τραγουδιστριας wannabe της οποιας η προηγουμενη δουλεια ηταν ο ''σωληνας'' απο οσα ξερω.
Δεν την κρινω για αυτο. Η δουλεια δεν ειναι ντροπη. Καθε αλλο. Ομως το να γινεις απο exotic dancer τραγουδιστρια ειναι σχεδον ακατορθωτο. Βεβαια στο video clip μαλλον εκανε μια αναδρομη στην προηγουμενη δουλεια της αφου σε καθε σκηνη την εβλεπες να φοραει λιγοτερα!

Και καπως ετσι συνεχιστηκε ολο το ποτ πουρι των τραγουδιων του καναλιου και ετσι αποφασισα να blogg-αρω τις σκεψεις μου.

Βασικα για την Lady Gaga δεν εχω κατι να πω. Ενα πιονι των πολυεθνικων ειναι για να ''πουλησουν'' μουσικη λες και ειναι εμπορευμα. Γι' αυτο και δεν την κατηγορω. Αυτους που κατηγορω ειναι τα ζωα που ονομαζονται μεσοι ακροατες και τις μουσικες επιλογες τους. Ειναι δηλαδη μια πλεινοτητα ατομων που τρωνε ο,τι τους πεταξει η μουσικη βιομηχανια και λενε και ευχαριστω απο πανω. Δεν με νοιαζει τι ακουει ο καθενας, επιλογη του ειναι, (επιλογη που λεει ο λογος βεβαια αφου με τοση διαφημιση και προπαγανδα δεν εχεις και πολλα περιθωρια επιλογης αλλα αυτο ειναι αλλη κουβεντα) εγω ομως τι χρωσταω να ακουω καθε μερα σε ραδιοφωνο και τηλεοραση αυτες τις ΜΑΛΑΚΙΕΣ? Γιατι πρεπει να ακουω μουσικη μονο απο το pc μου ή να αγοραζω cd τα οποια συνηθως ειναι και δυσευρετα ενω τα μουντζα που ακουνε rn'b να ακουνε τη μουσικη τους παντου? Δε λεω να κλεισουν ολοι οι σταθμοι που παιζουν τετοια μουσικη απλα να υπαρξουν και αλλοι που παιζουν κατι αλλο περαν του τσιφτετελο-pop και τα τοιαυτα.

Και δεν ειναι μονο η μουσικη ο λογος που κανω αυτη την αναρτηση παρα η αφορμη.
Ειναι το ολο lifestyle που προβαλλεται με καταιγιστικους ρυθμους απο τα ΜΜΕ.
Διαφημισεις, σειρες, ταινιες,video clips ολα αυτα σου προτεινουν απροκαλυπτα να κανεις τα παντα ωστε να θεωρεισαι φτασμενος. Ο σκοπος αγιαζει τα μεσα τα οποια μεσα ειναι η πουτανια, η απληστια, η υποκρισια, η ψευτομαγκια κ.α.
Ολα αυτα τα βρωμικα μεσα για να φτασεις στον σκοπο ο οποιος δεν ειναι καλυτερος απο αυτα. Τα λεφτα. Τα λεφτα και η δοξα. Μολις τα αποκτησεις αυτα εισαι μαγκας.

Και το κακο ειναι οτι αυτα τα στερεοτυπα περνανε και στη δικη μου γενια η οποια καθε αλλο παρα επαναστατικη ειναι. Ολοι οι γνωστοι μου απο το σχολειο ενα ονειρο εχουν: Να αγορασουν ενα γρηγορο αμαξι, να το τρεχουν, να εχουν μια μιζερη δουλεια και να ζουν μια πολυ πιο μιζερη ζωη.
Αξιες οπως ολιγαρκεια, τιμη, ηθικη, αυταρκεια αλτρουισμος κ.α τους ακουγονται γραφικες ενω πραγματικα ονειρα και φιλοδοξιες ειναι ανυπαρκτα. Τι ονειρα να εχει ενα 18 χρονο,ανεξαρτητως φυλου, οταν το μονο που θελει να κανει το καλοκαιρι μετα το σχολειο ειναι να βγαλει διπλωμα, να πηγαινει σε clubs να μεθαει να χορευει και να γαμαει-ιεται?

Τελος

Ενα ξερο γεια.

... ...

Αμηχανια...

Περιμενα μια απαντηση, οπως αλλωστε παντα μαζι σου.

Οχι ομως αυτη.

Χιλιοι προλογοι μεχρι να βρεις τον καταλληλο.

Μια φραση.

Χιλιες συγγνωμες μαζι με την ελπιδα να τα λεμε και μετα αυτο που εγινε σημερα.

Τι να πουμε? Δεν εχει μεινει τιποτα να πουμε.

Σε ολη τη διαδρομη σε κοιταζα, για να μην σε ξεχασω. Ποτε μου. Το σωμα σου, τα μαλλια σου, το προσωπο σου, ολα...

Οι δρομοι μας χωρισανε χωρις ουτε μια ματια.

Ενα καληνυχτα και ενα συγγνωμη απο σενα
ενα πνιχτο καληνυχτα απο μενα.

Ετσι. Απλα. Αδιαφορα. Τουλαχιστον για σενα.

Το μετανοιωνω που δεν σε κοιταζα οταν απομακρυνομουν. Ετσι θα με θυμοσουν οσο πιο πολυ γινεται.

Τελος παντων, ο,τι εγινε εγινε και δεν ξεγινεται.
Δυστυχως...

Το μονο που μου εχει απομεινει ειναι καποιες φωτογραφιες σου που με κανουν να βουρκωνω.
Δεν ξερω τι θα τις κανω.

Δεν θελω να σε ξεχασω ποτε.

Τοσα ονειρα δεν αξιζει να φυγουν ετσι.

Ομως οσο πιο πολυ σε βλεπω στις φωτογραφιες τοσο περισσοτερο μου λειπεις.

Δικοπο μαχαιρι.



Φευγω, παω να κλαψω κι αλλο...


Καληνυχτα για παντα μικρη μου..

Κεικ σοκολατας

Έλεγξε τη λίστα με τα υλικά που αγόρασε για το κεϊκ σοκολάτας:

• 60γρ αλεύρι
• 3κσ κακάο σκόνη
• 1κσ στιγμιαίο καφέ σκόνη
• 1/2κ.γλ μπέικιν πάουντερ
• 1/4κ.γλ αλάτι
• 120γρ μαργαρίνη λιωμένη
• 3κσ ζάχαρη άσπρη
• 3κσ ζάχαρη ξανθή
• 2 μεγάλα αβγά σε θερμοκρασία δωματίου
• 2κ.γλ βανίλια άρωμα
• 1κ.γλ εσάνς πικραμύγδαλου
• 160γρ σταφίδες ξανθές
• 1φλυτζ καρύδα τριμμένη

Είχε ότι χρειαζόταν για 16 μερίδες, εκτός από τις οδηγίες για την εκτέλεση της συνταγής.

Χαμογέλασε. Η συνταγή ήταν ζωντανή και ήταν μπροστά του, γραμμένη πάνω στο κορμί της κοπέλας του. Η μόνη λαχταριστή δυσκολία ήταν η λιωμένη και λίγο ζεστή σοκολάτα που είχε καλύψει το κορμί της! Για να διαβάσει τη συνταγή, θα έπρεπε να την ...απομακρύνει με την γλώσσα του. Αυτή ήταν η συμφωνία τους, το παιγνίδι τους και μετά θα του δινόταν.

Η πρώτη του κίνηση ήταν διερευνητική. Με τη γλώσσα χάραξε μια όσο μπορούσε ευθεία γραμμή πάνω στη κοιλιά της, «και πασπαλίζουμε την επιφάνεια με την υπόλοιπη καρύδα» διάβασε και σκέφτηκε πως σίγουρα δεν είναι αυτή η αρχή της συνταγής.

Χωρίς συγκεκριμένο πλάνο δράσης -έτσι για ζέσταμα- φίλησε τα στήθη της και ανακάλυψε δυο μεγάλα «Ο» να περικλείουν τα σημεία-που-οπωσδήποτε-πρέπει-να-φιλήσεις. Επιμένοντας λίγο περισσότερο στη περιοχή κοντά στο δεξί «Ο» εμφανίστηκε ο αριθμός «180», ενώ στο αριστερό η λέξη «ΠρΟ»! Πέρασε αργά και απολαυστικά τη γλώσσα του, απολαμβάνοντας τη διαδρομή, από τη μια άκρη έως την άλλη για να διαβάσει πως «ΠρΟθερμαίνουμε το φούρνο στους 18Ο».

Υπενθύμισε στον εαυτό του πως δεν υπήρχε χρόνος για χάσιμο...

Ξεκίνησε με τα χέρια της. Ένοιωσε τον σφυγμό της να χτυπά πάνω στα χείλη του, όταν άρχισε σιγά-σιγά να αποκαλύπτει στο μέσα μέρος του ενός βραχίονα ότι «Σε μέτριου μεγέθους μπώλ αναμειγνύουμε τα 5 πρώτα υλικά». Ένοιωσε να ερεθίζεται η απαλή περιοχή του άλλου της βραχίονα όταν τον άγγιξε, για να του αποκαλύψει πως «και σε ένα άλλο μπωλ χτυπάμε τα αυγά, τη ζάχαρη, τη μαργαρίνη και το εσάνς».

Ακούμπησε απαλά τα χείλη του πάνω στα δικά της, ίσα που να τα νοιώσει. Φίλησε προσεκτικά τα βλέφαρά της και δάγκωσε διακριτικά τους λοβούς των αυτιών της. Άφησε τη γλώσσα του να κυλίσει πάνω στο μακρύ λαιμό της και ανακάλυψε δύο σειρές από λέξεις: «Κατόπιν προσθέτουμε σ' αυτά λίγο-λίγο το μείγμα του αλευριού ανακατεύοντας συνεχώς», «και τέλος τις σταφίδες και τη μισή καρύδα» ...να κρέμονται και οι δυο σαν κοσμήματα γύρω από το λαιμό της.

Αποφάσισε να κατέβει χαμηλότερα, αναζητώντας τα κομμάτια της κρυμμένης συνταγής, στο εσωτερικό των μηρών της. Άγγιξε την ευαίσθητη επιδερμίδα και άσκησε λίγο μεγαλύτερη πίεση με τη γλώσσα του, αποκαλύπτοντας ότι «Κατόπιν προσθέτουμε σ' αυτά λίγο-λίγο το μείγμα του αλευριού ανακατεύοντας συνεχώς» στον ένα της μηρό, «και τέλος τις σταφίδες και τη μισή καρύδα» στον άλλον. Φύσηξε απαλά με την ανάσα του στα καθαρά σημεία και την είδε να ανατριχιάζει.

Έχανε τον έλεγχο! Η διαδρομή που επέλεξε τον οδήγησε στο πάνω μέρος του στήθους της. Ακολούθησε με τα χείλη του την ανατομία της περιοχής, νοιώθοντας σαν σκιέρ που βουτά σε ανεξερεύνητη πλαγιά, κινδυνεύοντας ανά πάσα στιγμή να χάσει τον έλεγχο και τη σανίδα να αφήνει πίσω τα ίχνη της: «Βάζουμε τη ζύμη σε αντικολλητικό ταψί 20εκ.». Ήταν σίγουρος πως η επόμενη πρόταση, ήταν η πρώτη που αποκάλυψε, «και πασπαλίζουμε την επιφάνεια με την υπόλοιπη καρύδα».

Ένοιωσε σαν τον Μωυσή μπροστά στη φλεγόμενη βάτο, να του αποκαλύπτονται οι 10 γραμμές της συνταγής. Πέρασε λίγο νευρικά χαμηλά στη κοιλιά της και την ένοιωσε να αντιδρά …όπως το περίμενε. «Ψήνουμε το κέικ για μισή ώρα περίπου» διάβασε και ένοιωθε πως ψηνόταν ο ίδιος.

Εκείνη, αναστέναξε. Τα χέρια της γραπώθηκαν από το σεντόνι και το κορμί της πήρε τη στάση τελικού σίγμα. Η αναπνοή της έγινε βαριά, «σε θέλω» του ψιθύρισε και εκείνος τη φίλησε με πάθος. Τη συνέχεια μπορούσε να τη φανταστεί αφού η συνταγή ήταν για 16 άτομα, «Το κόβουμε σε 16 ίσα κομμάτια όταν είναι ακόμα ζεστό».

Αγκάλιασε ολόκληρα τα στήθη της κάνοντας στην αρχή κυκλικές και απαλές κινήσεις, για να δυναμώσει στη συνέχεια σιγά-σιγά τη πίεση. Η ανάσα του, που έγινε λίγο πιο βαριά, της γαργαλούσε το λαιμό, «μη σταματάς» του είπε…



ΥΓ. Η συνταγή είναι από το site της Αιμιλίας Βασιλοπούλου, www.all-diet.gr.

Μεταμεσονυχτιες σκεψεις

Το ρολοι στο pc δειχνει 01:35. Στο background ακουγεται το ''Κανενας πονος δεν ειναι αρκετος'' απο Razastarr. Τραγουδι αξιοπρεπες με νοημα και μαγευτικη μουσικη. Σε ταξιδευει...

''Κι γη φτανει την αυγη για να σου πει πως η σιωπη ενα πρωι σαν καρπος και αυτη θ' ανθισει...''

Τετοιες στιγμες ευχομαι να ειχα ενα φιλο, ενα πραγματικο φιλο ωστε να τις μοιραστω μαζι του αλλα που?... Ολοι οι ''φιλοι'' εχουνε χαθει. Κανεις τους δεν θελει πια να μιλαει με τις ωρες οπως παλια. Το μονο που θελουν ειναι να καθονται σε μια καφετερια ή σε ενα κλαμπακι και να λενε μαλακιες με τις ωρες. Δεν τους παρεξηγω. Ετσι εχουν μαθει, να φερονται τυποποιημενα σε μερη τυποποιημενα με διασκεδαση προκατ.

Τωρα ξεχασα και τι ηθελα να γραψω εξ αρχης!

Τελος παντων, θα παω εκει που παει το μυαλο μου...
Ι. Εκει, ή μαλλον σε αυτη παει το μυαλο μου. Και πιο συγκεκριμενα στην απουσια της.
Τρεις μηνες εχω να την δω. Με λυπη διαπιστωνω οτι τελικα ''ματια που δεν βλεπονται γρηγορα λησμονιουνται'' Δεν το προκαλεσα εγω αυτο, ο χρονος. Τι να τις κανεις τις φωτογραφιες οταν τον αλλο δεν μπορεις να τον αγγιξεις, να ακουσεις τη φωνη του, να μυρισεις το αρωμα του?
Σ' αυτη την συναντηση ειχα εναποθεσει πολλες ελπιδες κι ομως δεν εχει ερθει ακομα... Κι ουτε νομιζω να ερθει ποτε. Ονειρο ηταν και περασε. Και μην ακουω μαλακιες ''ξεχασε την'' ή καλοκαιρακι ερχεται θα βρεις αλλη''! Οποιος εχει νοιωσει αληθινα πραγματα για καποιον πρεπει να ξερει οτι δεν μπορεις σε μια στιγμη να βγαλεις τον αλλο απο τη ζωη σου. Δεν γινονται αυτα τα πραγματα.
Ομως γιατι βασανιζομαι με το να τη σκεφτομαι? Αδικος κοπος, εκεινη ειναι αλλου, δεν εχει χρονο ή ορεξη για αυτα (τωρα πια). Αλλα και να ερχοταν απο το πουθενα, τι θα γινοταν? Θα περναγαμε καθε μερα τελεια οπως πιστευα? Δεν νομιζω. Οχι οταν ολοι σου πιπιλανε το μυαλο οτι για να εχεις κοπελα πρεπει να εχεις λεφτα και να την βγαζεις εξω και να την κερνας και και και...
Οχι ρε πουστη μου, εγω σε αυτη την πλυση εγκεφαλου δεν υποκυπτω! Τι παει να πει ''ο αντρας πρεπει να εχει λεφτα αλλιως θα ειναι μπαγκουρι''? Που ζουμε? Τι παει να πει '' αν η κοπελα δεν βγαινει εξω και δεν την κερνας σε αφηνει''? Αν καποιος ειναι να κατσει μαζι σου θα κατσει ανευ χρηματων γιατι αλλιως αυτο δεν ειναι σχεση, ειναι πολυτελης βιζιτα!!

...

02:06. ''Λογια'' παλι απο Razastarr. Οπως καταλαβαινεται εχω μια ιδιαιτερη αδυναμια στους Razastarr... Τελευταιο τραγουδι και μετα μαλλον παω για υπνο.

''Τοσα λογια που μενουν βαθια, ακουσα πολλα μα λιγα ειδα μετα την καταιγιδα...''



Μεταμεσονυχτιες σκεψεις ή κραυγη μοναξιας....?

Φοιτητης λοιπον

Βγηκαν και τα αποτελεσματα των πανελληνιων...
Δεν κλαψανε μανουλες (οπως περιμενα) γιατι το σχολειο μου ειχε το μεγαλυτερο δεικτη επιτυχιας σε ολη την Ευβοια(!)
Και εγω βεβαια δεν εχω παραπονο. Με το διαβασμα που εριξα καλα τα πηγα. 13,8κατι εβγαλα.
Μια χαρα ειμαι. Αυτο σημαινει οτι μαλλον απο του χρονου θα γινω φοιτητης. Ειμαι σε σκεψεις εδω και μερες για το θεμα. Δεν ξερω ακομα τι θα κανω οταν θα ειμαι φοιτητης. Και να φανταστεις οτι το χειμωνα παρακαλαγα να περασω μπας και γινω φοιτητης και φυγω απο το κωλοχωρι που ζω!

Φοιτητης λοιπον, ευκολο να το λες δυσκολο να το κανεις. Τουλαχιστον κατ'εμε.
Αυτο σημαινει οτι δεν θα ξαναδω τους φιλους μου (φιλους? λεμε τωρα).Μονος σε μια πολη (5 εκατομμυριων μαλλον) χωρις κανενα γνωστο.
Αληθεια δυσκολο ξεκινημα. Για μενα. Ασε που δεν ξερω που να παω. Ευτυχως οι γονεις μου δεν εχουν τα κλασσικα κολληματα που εχουν αλλοι γονεις του στυλ: ''Αθηνα και παλι Αθηνα, για να σε εχουμε απο κοντα'' Εμ βεβαια, πως θα κανακευουν τον κανακαρη τους ή τη θυγατερα τους αν περασει στου διαολου τη μανα? Πως θα τους ελεγχουν με ποιους κανουν παρεα και τι ωρα γυριζουν σπιτι? Τελος παντων, αφου περασα εγω, τι με νοιαζουν οι αλλοι (λιγο σταρχιδιστης ακουγομαι αλλα τι να κανουμε, η αληθεια αυτη ειναι)?

Φοιτητης λοιπον και σαν προσεχως φοιτητης παρατηρησα επισης οτι πολλα ατομα εχουν πανικοβληθει για το τι σχολη θα δηλωσουν και σε ποια πολη θα πανε. Ελεος ρε γαμω το, πως κανετε ετσι? Πριν αρχισουν οι πανελληνιες λεγανε ολοι: ''αντε να τελειωσουν οι πανελληνιες μπας και χαλαρωσουμε λιγο'' και τωρα ακομα περισσοτερο αγχος! Φανταστειτε να κανουν και οικογενεια! Θα τους πεσουν τα μαλλια στο πρωτο χρονο!
Η αληθεια ειναι οτι και εγω εχω λιγο αγχος αλλα οχι για το που θα παω αλλα με ποιον ή μαλλον με ποια θα ειμαι. Τελος παντων ας τα αφησω αυτα τωρα και βλεπουμε για αυτα μετα.

Φοιτητης λοιπον και οχι ο μονος. Αυτο σημαινει, ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΣΧΟΛΕΙΟ!
Δεν ξερω αν ειναι καλο ή κακο, απλα το αναφερω.
Παντως πιστευω οτι ειναι λιγο μαλακια που τελειωσε το σχολειο και σε πολλους θα λειψει οπως εμενα για παραδειγμα!

Ας μην ξαναλεω ομως τα ιδια και τα ιδια.
Φοιτητης λοιπον και οπως το παρει κανεις, καλο ή κακο...

Υ.Σ Μαλλον καλο μου φαινεται! :)

No title

Δεν ειμαι Trendy!
Δεν ειμαι σκυλας!
Δεν ειμαι metalας!
Δεν ακουω Κιαμο οταν εχω νταλκαδες!
Δεν περιμενω μια καφετερια να παιξει μες το απογευμα metal!
Δεν εχω οδηγησει ποτε μου αμαξι και ουτε θελω (ακομα)!
Το ποδηλατο δεν ειναι μονο για μικρα παιδια!
Δεν φοραω το χειμωνα μπουφαν οχι επειδη θελω να το παιξω αντρας αλλα επειδη δεν κρυωνω!
Δεν προκειται να βγαινω με την κοπελα μου σε clubακια επειδη ειναι in!
To οτι ειμαι κοντος δεν σημαινει οτι ειμαι και αδυναμος!
Ναι, θεωρω τον Χατζηγιαννη ενα μαλακα και μισο και απεχθανομαι τα τραγουδια του!
Δεν εχω προβλημα με τους Αλβανους!
Ουτε με τους ομοφυλοφιλους!
Μισω τους φασιστες!
Αυτο ομως δεν με κανει αυτοματα κομμουνιστη!
Οι αρχαιοι ελληνες δεν ηταν ανωτεροι ουτε εξυπνοτεροι απο τους αλλους λαους!
Ουτε και οι νεολληνες!
Ο μαρμαρωμενος βασιλιας ηταν, ειναι και θα ειναι για παντα θρυλος!
Δεν θα παρουμε την Αγια Σοφια ΠΟΤΕ!
Φοραω οτι μου αρεσει και οχι οτι μου παει!
Ναι , αν ειχα παραπανω λεφτα θα επαιρνα καινουρια παπουτσια!
Μου τη σπανε οι περισσοτεροι φιλοι μου αλλα δεν τους το λεω!
Μου τη σπανε τα κλαρινα!
Με ενοχλει που οταν βγαινω βολτα με το mp3 ολοι με κοιταζουν σαν εξωγηινο λογω των ακουστικων!
Δεν θελω να βολευτω στο Δημοσιο, ητοι στρατος αστυνομια και να καθομαι ολη μερα!
Το ονειρο μου δεν ειναι να εχω ενα Evo 8 και μια ηλιθια γκομενα μεσα που το μονο που ξερει να κανει ειναι πιπες!
Με ενοχλει απιστευτα ο υπερκαταναλωτισμος!
Δεν θελω να περπαταω και να τριζει ο δρομος (μανα)!
Το οτι παιζω videο games δεν σημαινει οτι δεν εχω κοπελα!
Το οτι ειχα μακρια μαλλια δεν σημαινει οτι ειμαι και πουστης (κωλοχωριατες του κερατα)!
Το οτι δεν μισω τους Τουρκους δεν σημαινει οτι ειμαι και ανθελληνας!
Σκοπος της ζωης μου δεν ειναι (μονο) να κανω οικογενεια.
Δεν θελω να εχω πολλα λεφτα ποτε μου!
Δεν προσπαθω να αποδειξω τιποτα οταν σκοτωνω στο Counter-Strike ουτε οταν τρεχω και κουραζομαι με το ποδηλατο (πατερα)!
Δεν ειχα ποτε μου ουτε και εχω ιδιαιτερο αγχος με τις Πανελληνιες και τα αποτελεσματα τους! Η ζωη μου ουτε αρχιζει ουτε τελειωνει με αυτες!
Το οτι δεν πιστευω στο Θεο, οσο παραλογο και αν σας ακουγεται (θειοι) με κανει πιο λογικο απο εσας!
Το οτι εχω ενα Proficiency στα αγγλικα δεν σημαινει οτι μπορω να μεταφραζω τα παντα παλιοηλιθιοι!
Δεν μου αρεσει το πδοσφαιρο!
Δεν μου αρεσουν τα αμαξια ΚΑΘΟΛΟΥ!
Με την παρεα μου δεν θελω να μιλαω για μεταγγραφες ποδοσφαιριστων ουτε για κινητηρες αυτοκινητων!
Δεν ειμαι θυμα της μοδας!
Με τον κολλητο μου δεν μιλαμε για γκομενες αλλα για κοπελες!
Δεν μου αρεσει να καθομαι σε μια καφετερια και να ξυνω τα αρχιδια μου ολη μερα!
Δεν μου αρεσει να πινω καφε!
Το οτι παραγγελνω ice tea δεν σημαινει οτι ειμαι μικρο παιδακι! Απλα δεν μου αρεσει να πινω καφε!
Δεν μου αρεσουν οι μπυρες!
Δεν εχω καπνισει και ουτε θελω ποτε στη ζωη μου!
Οι metalαδες, οι hip-hopers, οι rockαδες και γενικα οσοι δεν ακουνε τσιφτετελο-pop και Trance δεν ειναι ουτε αντικοινωνικοι ουτε εξωγηινοι ουτε μαλακες, απλα διαφορετικοι και πιθανοτατα πιο εξυπνοι απο οσους ακουνε!
Απεχθανομαι τα καλλιστεια!
Οπως και την Πετρουλα!
Δεν κοιταω τον κωλο της καθε κοπελας στο δρομο!
Με ενοχλει αφανταστα να βλεπω διαφημισεις στους δρομους με λεπτες και ημιγυμνες γυναικες και γυμνασμενους και επισης ημιγυμνους ανδρες!

Μαθημα ζωης

Χθες πραγματοποιησα την 4 επισκεψη μου σε ενα πολυ γνωστο κλαμπ της Χαλκιδας.
Αν και δεν μου αρεσε το κλιμα, μπορω να πω οτι ηταν μια εμπειρια, ενα πραγματικο μαθημα ζωης.
Ολα αρχισαν μετα απο μια ωραια (λεμε τωρα) βολτα σε μια γνωστη καφετερια στις Αλυκες και αφου η παρεα ηθελε να συνεχισουμε τη εξοδο μας σε κανενα κλαμπ και για να μην γινω ο σπασικλας της παρεας συμφωνησα να παμε στο Μist.

Η εισοδος μπορω να πω οτι ηταν σχετικα φτηνη αλλα ο τροπος με τον οποιο σε κοιτουν τα βλαχακια που ονομαζονται ''πορτιερηδες'' ηταν απιστευτα ενοχλητικος. Λες και μου εκαναν χαρη που με αφησαν να τους δωσω τα λεφτα μου! Ολοι οι αμορφωτοι και οι αγενεις κανουν 3 μηνες γυμναστηριο και μετα πανε και γινονται πορτιερηδες!

Προσπερνωντας την υποδοχη που δεχτηκα εγω και η παρεα μου, μπηκαμε μεσα κατα τις 1:05. Σχετικα νωρις δηλαδη για ενα κλαμπ. Επαιζε μερικα πολυ γνωστα dance και electro κομματια απο τα οποια τα περισσοτερα μου αρεσαν.
Βεβαια ο χορος δεν ειναι το ατου μου για αυτο αρκεστηκα στο να κουνιεμαι μονος μου περα δωθε αφου κοντεψαν να με καψουν 3 (τρεις) ηλιθιοι με το κωλοτσιγαρο τους (που να τους μπει στο κωλο αναμμενο!).

Οι πελατες του μαγαζιου ηταν ενας trendy στρατος απο ηλιθια ρομποτακια που ηταν ολα ντυμενα ιδια. Οι αντρες το παιζανε σφιχτερμεν φορωντας κολλητα μπλουζακια και οι κοπελες την ειχαν δει μοντελα στην πασαρελα με κατι μινι ως τη μεση(!). Εκτος απο τον ιδιο τροπο ντυσιματος παρατηρησα και κατι αλλο που ηταν κοινο σε ολους, το τσιγαρο και το ποτο στο χερι. Ολοι σχεδον ηταν καπνιστες αλλα δεν με ενοχλουσε γιατι το μαγαζι ειναι ανοιχτο απο πανω και ετσι δεν ειχα τον καπνο συνεχεια γυρω μου.
Το στυλ ολων ηταν το γνωστο ''κανε στην μπαντα να περασω μη σε δειρω'' αφου περναγαν ολοι διπλα μου με ενα υφος...

Συνεχιζοντας την αναφορα μου στη μουσικη, μετα τα ωραια dance κομματια σειρα ειχαν τα ψευτο-dance τραγουδια της Βισση-Βανδη-Κιαμος ή δεν ξερω και εγω τι αλλο! Ρε μαλακες, αφου το πατε ωραια γιατι το γαματε με τις ελληνικουρες?
Ο ηχος μπορω να πω οτι ηθελε καποιες ρυθμισεις αφου τα μπασα με εκαναν να εχω τασεις να ξερασω το Gordon's μου (ναι, επεσα στα σκληρα!) και τα πριμα μου τρυπησαν τα αφτια στην κυριολεξια! Το αποκορυφωμα ομως δεν ηρθε πριν την εξοδο μας απο το κλαμπ οπου επαιξε ενα κρητικο-rap(?) με γελοιους στιχους τους οποιους η μνημη μου ευτυχως μπλοκαρε μια για παντα! Ειλικρινα εκεινη τη στιγμη ηθελα να βαρεσω το ον που τελουσε χρεη DJ!

Στην εξοδο μας ο πορτιερης με το γνωστο ψιλομυτικο υφακι του στυλ: ειμαι-ο-πιο-γαμω-της-πολης εσκασε στις κοπελες ενα ψευτικο χαμογελο. Εγω βεβαια ουτε που του χαρισα την καληνυχτα μου, ουτε καν το βλεμμα μου (πολυ που χεστηκε αλλα λεμε τωρα...)


Το συμπερασμα μου ειναι οτι ημουν λιγο σκληρος οταν εκρινα την μουσικη που παιζουν στα κλαμπ εκτος απο αυτο που πηγα χθες αφου επιβεβαιωσε τη θεωρια μου οτι τα κλαμπ παιζουν μουσικη αναλογα με τις καυλες του ιδιοκτητη και του μαλακα που νομιζει οτι ειναι DJ. Το προσωπικο και ιδιατερα οι πορτιερηδες ηταν αγενεστατοι με εξαιρεση 2-3 σερβιτορους που οταν σε εσπρωχναν κατα λαθος ελεγαν και κανενα συγγνωμη!

Το μαθημα που πηρα ειναι να μην κρινω κατι σκληρα αν δεν το εχω δει πρωτα. Μπορει και να χριζει χειροτερης κρισης!

Απεργια πεινας στην Πατησιων

Απεργια πεινας στην Πατησιων

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ Θ.ΤΕΝΕΖΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ 21-3-2009

Ανοικτή επιστολή πρός τον πρωθυπουργό Κ.Καραμανλή έστειλε ο Απεργός Πείνας Θεόδωρος Τενέζος.Η επιστολή κοινοποιήθηκε σέ όλους τούς πολιτικούς αρχηγούς,όπως και στόν Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Προς Πρωθυπουργό
κ.Κ.Καραμανλή
Αριθμ. Πρωτ. Κ2549/20-3-2009
Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ,
Ονομάζομαι Θεόδωρος Τενέζος.
Το επάγγελμα μου είναι μικρομεσαίος επιχειρηματίας που δραστηριοποιείται στον χώρο του χάλυβα και συγκεκριμένα στην εμπορία, μεταποίηση και τοποθέτηση σιδηρού μπετόν για οικοδομές
Αυτοδημιούργητος!
Στον χώρο του χάλυβα από το 1989,εργαζομενος αρχικά σε μικρές οικοδομές και αργότερα σε μεγάλα τεχνικά έργα ανά την Ελλάδα ,συνεργαζόμενος με πολλές τεχνικές εταιρίες.
Το 2004 εξαγόρασα μια εταιρία εμπορίας σιδηρού (στον Ρεντη,στην βιομηχανική ζώνη του Ελαιώνα)που εμπορεύονταν αποκλείστηκα σίδηρο της χαλυβουργίαςSIDENOR,με κύκλο εργασίας 250 τόνους τον μήνα.
Μέσα σε 18 μήνες με πολύ κόπο και δουλειά ο κύκλος εργασίας έφτασε τους 1100 τόνους , δηλαδή ανάπτυξη 11% μηνιαίως.
Η επιχείρηση απασχολούσε 220-250 άτομα προσωπικό.
Το 2006 αισθανόμενος περιορισμό στην άνοδο της επιχείρησης μου από τις χαλυβουργίες και τους χονδρεμπόρους τους ,αποφάσισα να φέρω σίδερο από το το εξωτερικό (από χώρες της Ε.Ε.).Για αυτή μου την κίνηση ,που ήταν ενάντια στα συμφέροντα των χονδρεμπόρων και των χαλυβουργιών( διότι η τιμή του εισαγόμενου έπεφτε 80- 100 ευρώ /τόνο , πιο φθηνό ),το καρτελ του χάλυβα με προειδοποίησε μέσω επωνύμου μεγάλου χονδρεμπόρου να μην προβώ στην εισαγωγή.
Δεν συμμορφώθηκα στην εντολή τους και σε 2 μήνες με συλλογικό εμπάργκο μου κλείσανε την επιχείρηση, καταστρέφοντας εμένα, τον συνεταίρο μου και τους εργαζομένους μας.
Προσέφυγα στο νομοθετημένο όργανο του κράτους την Επιτροπή Ανταγωνισμού με καταγγελία από το 2006,για κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης ,οικονομικής εξάρτησης και οριζοντίων συμπράξεων, δηλαδή καρτελ.
Η Επιτροπή Ανταγωνισμού αντί να προφυλάξει τόν καταγγέλλοντα, ως όφειλε, με σωρεία από παρανομίες και παραλείψεις πρόσφερε απλοχέρη και πλήρη κάλυψη στους καταγγελμένους ,δηλαδή τις 3 χαλυβουργίες και τους χονδρεμπόρους τους , παρά την επιβεβαίωση της καταγγελίας μας από το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος (ΤΕΕ) τον Ιούνιο του 2008.
Απελπισμένος κατάφυγα στους αρμοδίους υπουργούς κ. Φώλια και κ. Χατζηδάκη καθώς και στον υφυπουργό κ. Βλαχο, ζητώντας τα αυτονόητα, δηλαδή να λειτουργήσει η Ε.Α. σύμφωνα με τους νόμους του Ελληνικού κράτους και της Ε.Ε.
Η απάντηση που έλαβα ήταν σιωπηρά αρνητική και ο κύριος Βλάχος μου δήλωσε ?Εγώ αυτόν τον ογκόλιθο που λέγεται ΣΙΔΕΝΟΡ δεν μπορώ να τον μετακινήσω?!!
Με μεγάλη μου λύπη διαπιστώνω δυστυχώς ότι τα μεγάλα συμφέροντα εξουσιάζουν τις δομές και τους μηχανισμούς δικαιοσύνης του Ελληνικού κράτους ,καθώς και ότι έχουν επιβληθεί πλήρως στον πολιτικό κόσμο διαβρώνοντας τους θεσμούς και την έννοια της Δημοκρατίας.
Η αγανάκτηση και η απελπισία ως άνθρωπο και Έλληνα πολίτη με οδήγησε στην έσχατη μορφή διαμαρτυρίας μέχρι τέλους ,την Πολιτική Απεργία Πείνας.
Για 36η ημέρα βρίσκομαι έξω από τα γραφεία της Ε.Α.,Πατησιων 70 και Κοτσικα, καταγγέλλοντας την δομή του πολιτικό-οικονομικού συστήματος που μας έχει οδηγήσει ως πολίτες και ως χώρα στην απόγνωση, την φτώχια και τελικά την καταστροφή!
Κύριε Πρωθυπουργέ
Νιώθοντας στο πετσί μου για 36 ημέρες την απάθεια και την αδιαφορία, ακόμα και σε ανθρωπιστικό επίπεδο, για την ζωή μου από τον πολιτικό κόσμο, σας ζητώ:
Αν πραγματικά είστε γνήσιος πολιτικός άνδρας και αγαπάτε τον Ελληνικό λαό, καλέστε σύσσωμο τον πολιτικό κόσμο και
-ζητήστε συγνώμη από τους Έλληνες πολίτες για την εξαθλίωση που έφτασε το Ελληνικό κράτος.
-αποτινάξετε τον ζυγό των μεγάλων συμφερόντων που σας κρατά δέσμιους
-και καλέστε ελεύθεροι πλέον τον Ελληνικό λαό να στηρίξει ένα καινούργιο ξεκίνημα, με την συμμετοχή αντιπροσώπων της κοινωνίας των πολιτών, του πολιτικού κόσμου στο κοινοβούλιο , σε Πανεθνική συνδιάσκεψη με σκοπό να χτίσουμε όλοι μαζί ένα κράτος δικαίου και Ισονομίας χωρίς ταξικές και οικονομικές διαφορές.
Για να αντιμετωπίσουμε την επερχόμενη, οικονομική και πολιτική, κρίση από κοινού. Για το καλύτερο ΑΥΡΙΟ όλων μας!
Με πραγματική Αγάπη, Αθήνα 20-3-2009
Ο απεργός πείνας για 36η ημέρα
Θεόδωρος Τενεζος
Κοινοποίηση Προς:
Πρόεδρο Δημοκρατίας κ.Κάρολο Παπούλια Αριθμ. Πρωτ. 8/20-3-2009
Γεώργιο Παπανδρέου ΠΑΣΟΚ Αριθμ.Πρωτ.127/20-3-2009
Αλέξανδρο Τσιπρα ΣΥΡΙΖΑ Αριθμ. Πρωτ. 69966/20-3-2009
Γεώργιο Καραντζαφερη ΛΑΟΣ Αριθμ.Πρωτ. 1318/20-3-2009
Αλέκα Παπαρήγα ΚΚΕ Αριθμ.Πρωτ. 87/20-3-2009


Εκει εχουμε φτασει... σε αυτα τα χαλια... στο να καταστρεφονται ολοκληρες οικογενειες μονο και μονο επειδη εδω στην Ελλαδα ισχυει ακομα ο νομος των δυνατων που κοιτανε τα συμφεροντα τους. Που ζουμε;! Τα γεγονοτα μιλανε απο μονα τους οποτε δεν εχω τιποτα αλλο να προσθεσω. Απλα καντε ενα copy-paste το παραπανω γραμμα στο blog σας. Για να κανουμε οσο μπορουμε εμεις την δουλεια που δεν κανουν λογο των συμφεροντων τους τα μεσα μαζικης ενημερωσης.....

Δεν με νοιαζει πια - FF.C (feat Μαρια Ριζου)

Ενα παρα πολυ καλο κομματι απο FF.C





Χτες το βράδυ έμεινα μόνος και συζήταγα με εμένα
γι' αυτά που θα συμβούν μα πιο πολύ για περασμένα γεγονότα
όμως τίποτα δεν είναι όπως πρώτα
Έβαλα λίγο κρασί και μετά λοιπόν έσβησα τα φώτα
Κι έτσι άρχισα ταξίδι σ' όσα έχω κάνει ήδη
πριν ο χρόνος γίνει φίδι που να 'ναι οι τότε φίλοι
όλοι έχουνε χαθεί άλλος εδώ άλλος εκεί
ποτέ δεν είχαμε σκεφτεί πως θα 'ταν κάποτε η ζωή
Λίγοι μείνανε κοντά άλλοι φύγαν μακριά
Άλλοι πιάσανε δουλειά κι άλλοι έχουνε παιδιά
Και όλοι ψάχνουνε να βρουν τι να είναι αυτό που 'χουν χάσει
Είναι η ψυχή που αρρωσταίνει πριν ακόμα το σώμα γεράσει
κι έχω μία τάση λύσεις να βρω μα όλα έχουν ξεθωριάσει
Χρόνια περίμενα το τρένο μα για μένα δεν έκανε στάση
Δε πειράζει κι αν η νύχτα ξεχάσει όλα αυτά που 'χω γράψει
Πριν η μέρα χαράξει τι θα μπορούσε να αλλάξει

Τίποτα δεν μένει ίδιο
Τίποτα δεν αλλάζει πια
Πάντα μες στον ίδιο κύκλο
Μα δεν με νοιάζει πια

Χτες το βράδυ έμεινα μόνος κι έτσι πίστεψα για λίγο
ότι τώρα πια το παρελθόν μπορώ να κάνω φίλο
Κοίταξα φωτογραφίες από δύσκολους χειμώνες
μα ακόμα κι οι αναμνήσεις μου έχουνε μείνει μόνες
Λόγια φράσεις κι υποσχέσεις σαν τοπία με ομίχλη
η χαρά που ζούσε λίγο και χανόταν χωρίς ίχνη
Πόσα είχα ονειρευτεί και πόσα έχω κάνει πράξη
Πόσα σου έταξα ψυχή μου πριν κάθε χρονιά αλλάξει
Πόσα μπόρεσα να δώσω μα ποτέ δεν πήρα πίσω
Που΄ναι όλα αυτά που ήθελα μα δεν πρόλαβα να ζήσω
Τόσα λάθη γίναν δάκρυ που δεν μπόρεσα να κρύψω
τόσα λόγια στο μυαλό μου που δεν μπόρεσα να σβήσω
"άφησε τον εαυτό σου ελεύθερο να επιστρέψει"
στις στιγμές που τον καθένα μας έχουνε σημαδέψει
"άφησε τον εαυτό σου ελεύθερο να επιστρέψει"
και στα ταξίδια του μυαλού σου κράτησέ μου μία θέση

Τίποτα δεν μένει ίδιο
Τίποτα δεν αλλάζει πια
Πάντα μες στον ίδιο κύκλο
Μα δεν με νοιάζει πια

Μουτροβιβλιο

-Εχεις Facebook?
-Οχι.
-Οχι?!
-Οχι. Γιατι ειναι αναγκαστικο?
Καπως ετσι εχουν ξεκινησει πολλοι διαλογοι μου με ακομα περισσοτερα ατομα και τελικα συνειδητοποιω οτι τωρα πια μεχρι και η κουφη Μαρια (η κουτση πηγε στον Αγιο Παντελεημονα και τωρα ειναι περδικι!) εχει facebook.

Δεν εχω κατι το προσωπικο με την συγκεκριμενη υπηρεσια αλλα δεν μπορω να θεωρησω το φακελωμα μου must για να εχω καλη κοινωνικη ζωη. Ναι καλα ακουσατε, φακελωμα ειναι το facebook. Δεν ειναι φακελωμα οπως αυτο της χουντας αλλα ακομα πιο εξελιγμενο. Τοτε απλα ηξεραν αν εισαι αντιφρονουντας του καθεστωτος και ειχες την αναλογη τιμωρια. Τωρα ομως που το facebook μπηκε για τα καλα στη ζωη μας ο καθενας που εχει κανει εγγραφη σε αυτο μαθαινει ακομα και ποτε στραβοκατουρησες! Αλλα η μαλακια ειναι οτι αυτο δεν γινεται εν αγνοια σου αλλα με τη συναινεση σου αφου νομιζεις ( ή μαλλον σε εχουν κανει να νομιζεις) οτι εισαι cool! αν πεις: ''Bariemai th zwi moy, den antexw allo!!!!!!!!!!!!!'' ή: ''Gamo tis panellinies mou!!!!!!''.

Glwssa: Τα Greeklish δινουν και παιρνουν εκει μεσα και ειναι ενοχλητικο να χρειαζεται να διαβασεις τι λεει ο αλλος σε αυτη την υπομορφη αργκο. (Δεν ειμαι κατα των Greeklish και ουτε πιστευω οτι καταστρεφουν τη γλωσσα μας αλλα ειναι απιστευτα κουραστικο να διαβαζεις κατεβατα ολοκληρα σε Greeklish!)
Τα θαυμαστικα υπαρχουν κατα εκατομμυρια και υπαρχουν σε καθε προταση ενω τα ατομα που τα χρησιμοποιουν δεν ξερουν καν ποτε να βαλουν αυτο το γαμημενο το ! σε ενα γραπτο με μολυβι ή στυλο κειμενο.

Friends: Αλλη μια μεγαλη ιστορια οσον αφορα το κωλοfacebook. Επειδη μενω σε χωριο και ξερω πως ειναι η ζωη του καθε παιδιου και ποσους φιλους μπορει να εχει διαβεβαιωνω τον καθενα οτι ειναι αδυνατον! να εχει καποιος τοσους πολλους φιλους! Γνωστους μπορει, φιλους οχι. Κι ομως, στο μουτροβιβλιο ξαφνικα ολοι σου κανουν friend requests και με ενα κλικ αποκτας ενα φιλο. Μπορει βεβαια με αυτον τον ''φιλο'' να λετε ενα γεια και αν στο δρομο οταν βρεθειτε αλλα αυτο δεν εχει σημασια. Σημασια εχει να εχεις πανω απο 50 ''φιλους'' στο pc σου.
Να το χεσω το facebook αν με τον αλλο δεν εχω κατι να πω εκτος απο το κλασσικο:
-Γεια!
-Γεια!

Photos: Εδω η αληθεια ειναι οτι η κατασταση ειναι λιγο μπερδεμενη και το αν θα πρεπει να ανεβασει κανεις φωτογραφια του υποκειται σε καθαρα δικη του ευθυνη. Παντως για την ιστορια θα πρεπει να αναφερω οτι το facebook εχει πανω απο 600.000 φωτογραφιες. Ναι. Καλα ακουσατε. Πιο πολλες και απο τα συνορα Αμερικης- Μεξικο.
Ασε που ο καθενας μπορει να παρει τη φωτογραφια σου και με ενα απλο μονταζ να σε κανει να φαινεσαι να κανεις ακομα και τσιμπουκια!
Δε θα σταθω ομως σε αυτο.Αυτο που μου τη σπαει πολυ ειναι οτι η καθε ψωναρα ανεβαζει δεκαδες φωτογραφιες του σε ''sexy'' ποζες. Εχω βαρεθει να βλεπω αγορια να βγαζουν φωτογραφια τους κοιλιακους τους και να την ανεβαζουν. Εχω βαρεθει να βλεπω κοριτσια μπροστα απο ενα καθρεφτη, βαμμενες σαν τσιρκο του Πεκινου να φωτογραφιζονται με το γαμωκινητο τους! Βεβαια ο καθενας κανει οτι θελει και μπορει καλλιστα να μου πει κανεις:
-Αμα θελεις μην τις κοιτας!
Εκει σηκωνω και εγω τα χερια ψηλα (μετα την επιστημη) αφου αυτη η λογικη του στυλ:
''Δημοκρατια εχουμε!'' με αφηνει αναυδο. Δημοκρατια εχουμε αλλα εγω δεν το λεω για μενα. Εμενα στα αρχ@@α μου τι θα κανει ο καθε μαλακας και το καθε ψωνισμενο κοριτσακι. Το λεω για αυτους αλλα... Φωνη βοωντος εν τη ερημω...

Για να κλεισω επειδη θελω να πεσω και για υπνο, θελω να κανω την εξης δηλωση:

Δεν ειμαι εναντιον του facebook αλλα εναντιον των χρηστων του. Το facebook ειναι απλα μια καλη επιχειρηματικη κινηση του δημιουργου του. Οι χρηστες του ομως...

Περι προτυπων

House. Σαν και αυτον θα ηθελε να ειναι ο αδερφος μου. Ξερετε τον House. Απο την σειρα του Star Channel που υποτιθεται οτι ειναι ενας πανεξυπνος διαγνωστολογος. Θα εξηγουσα και τα υπολοιπα αλλα δεν εχω ορεξη να κανω περιληψη της σειρας. Σαν και αυτον θα ηθελε να ειναι ο αδερφος μου λοιπον.
Δε λεω, και εμενα μου εχει τυχει να θελω να ειμαι καποιος αλλος αλλα μετα απο ωριμη σκεψη κατεληξα οτι καλυτερα ο εαυτος μου παρα κανεις αλλος. Δεν ειναι κακο βεβαια να εχεις προτυπα, αρκει να μην φτανεις σε σημειο να τα θεοποιεις.
Απο την αλλη, η φραση Kill your idols! μου φαινεται καπως ακραια αν και απ' ο,τι παρατηρω αρχιζει να αποκτα ολο και περισσοτερους οπαδους. Δεν με εκφραζει αυτος ο μηδενισμος. Απλα πρεπει να μαθεις να μην ταυτιζεσαι με τα προτυπα σου.
Ειναι καλο να αγωνιζεσαι για να φτασεις τα προτυπα σου αλλα ειναι καλυτερο να αγωνιζεσαι για να αποτελεσεις προτυπο για αλλους. Αρκει να μην το κανεις αυτοσκοπο της ζωης σου.


Εσυ, σαν ποιον θα ηθελες να εισαι?

Παει και το σχολειο...

Τεταρτη 27 Μαιου

Μολις σημερα τελειωσαν οι πανελληνιες (αν και τυπικα δεν τελειωσανε αφου μενει και το ειδικο μαθημα στις 28 του Ιουνη) και ενω περιμενα να ειμαι χαρουμενος που ειμαι ελευθερος αρχισα να μελαγχολω. Μενουνε βεβαια και οι εξετασεις του σχολειου αλλα αφου περασανε οι πανελληνιες, στην ουσια το σχολειο τελειωσε για μενα.

...

Ακομα δεν μπορω να το συνειδητοποιησω. Και τωρα που δημοσιευω αυτη την αναρτηση το σκεφτομαι και τα αισθηματα ειναι αναμεικτα.

Δεν περιμενα να το πω αλλα μαλλον θα διαβασω λατινικα, τον πλαγιο λογο. Χωρις λογο. Απλα νομιζω οτι το χρωσταω στον εαυτο μου. Να παρω κατι ρε παιδι μου απο τις πανελληνιες.

Πλακα στην πλακα τα μαθηματα της βιολογιας και των αρχαιων πιστευω θα τα θυμαμαι για πολυ καιρο.

Ειναι καλο το σχολειο.

Αυτο πιστευω οτι ειναι το συμπερασμα μου μετα απο 12 χρονια στα θρανια.

Δε λεω, το ξυπνημα, τα διαγωνισματα, (τα μαθηματικα για μενα) ηταν παλουκια και ποτε δεν μπορεσα να τα συνηθισω αλλα τι να πω? Οτι δεν περασα καλα στο σχολειο? Ψεματα θα πω.

Λιγοι μπορουνε να πουνε οτι δεν περασανε καλα στο σχολειο. Ατομα των μειονοτητων οπως: παιδια μεταναστων, φυτα κ.α. Αλλα εγω ημουν ενας μετριος μαθητης που καθε Μαιο ελεγα: Αντε να 'ρθει το καλοκαιρι και καθε Αυγουστο: ''Αντε να 'ρθει ο Σεπτεμβρης!

Ασε που εκει μαθαινεις να συμπεριφερεσαι. Μαθαινεις πως να μιλας με μαγαλυτερους, με συνομιληκους, με κοπελες...

Γενικα το σχολειο ειναι ο πρωτος κοσμος σου.

Τωρα ομως παει και αυτο. Βεβαια δεν θα κατσω να αυτοκτονησω, προς Θεου αλλα οπως και να το κανεις ειναι καπως το οτι δεν θα ξαναβρεις τους φιλους σου το Σεπτεμβρη.

Το οτι δεν θα ξαναπας να αγορασεις τετραδια και στιλο.

Τελος παντων, η αληθεια ειναι οτι ο κυκλος του σχολειου για μενα εκλεισε πια και δεν ξανανοιγει.

Παμε για αλλα ομως, για καλυτερα!!

Βουρ στο κωλοβαρεμα του καλοκαιριου!

Το βάζο της ζωής

Ένας καθηγητής φιλοσοφίας εμφανίστηκε στην τάξη του με ένα μεγάλο χάρτινο κουτί. Χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη σακούλα ένα άδειο γυάλινο βάζο και άρχισε να το γεμίζει με πέτρες. Οι μαθητές τον κοιτούσαν με απορία. Όταν ο βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε: ‘’Είναι γεμάτο το βάζο?’’ και οι μαθητές του απάντησαν: ‘’Ναι είναι γεμάτο’’.

Αυτός χαμογέλασε και πάλι χωρίς να μιλήσει πήρε από τη χάρτινη κουτιά ένα σακουλάκι με μικρά βοτσαλάκια και άρχισε να γεμίζει το βάζο. Το κούνησε λίγο και τα βοτσαλάκια κύλησαν και γέμισαν τα κενά μεταξύ των πετρών. Όταν δε χωρούσε άλλο, ρώτησε : ‘’Είναι γεμάτο το βάζο?’’ και οι μαθητές γέλασαν και είπαν: ‘’Ναι είναι γεμάτο’’.

Αυτός χαμογέλασε και πάλι χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με άμμο και άρχισε να την αδειάζει μέσα στο βάζο. Η άμμος χύθηκε και γέμισε όλα τα κενά μεταξύ των πετρών και των βότσαλων. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο ρώτησε: ‘’Είναι γεμάτο το βάζο?’’ και οι μαθητές δίστασαν λίγο και απάντησαν: ‘’Ναι είναι γεμάτο’’.

Αυτός χαμογέλασε και πάλι χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα δυο μπουκάλια μπύρες και άρχισε να τα αδειάζει μέσα στο βάζο. Τα υγρά γέμισαν όλο το υπόλοιπο κενό του βάζου. Όταν το βάζο γέμισε και δεν χωρούσε άλλο ρώτησε: ‘’Είναι γεμάτο το βάζο? ’’και οι μαθητές γέλασαν αυτή τη φορά και απάντησαν: ‘’Ναι είναι γεμάτο’’.

‘’Τώρα λέει ο καθηγητής θέλω να θεωρήσετε το βάζο ότι αντιπροσωπεύει τη ζωή σας. Οι πέτρες είναι τα πιο σημαντικά στη ζωή σας, τέτοια είναι η οικογένεια, οι καλοί σας φίλοι, ο σύντροφος σας, η υγεία σας, τα παιδιά σας. Οι πέτρες αντιστοιχούν στα πιο σημαντικά, που ακόμα κι αν όλα τα αλλά σας λείψουν, η ζωή σας θα εξακολουθεί να είναι γεμάτη. Τα βοτσαλάκια είναι τα αλλά πράγματα που έρχονται στη ζωή μας, όπως οι σπουδές μας, η δουλειά μας, το αυτοκίνητο μας, είναι μικρά πράγματα, είναι βοτσαλάκια. Αν αυτά τα βάλετε αυτά πρώτα στο βάζο δε θα υπάρχει χώρος για τις πέτρες, τα σημαντικά της ζωής. Η άμμος είναι όλα τα υπόλοιπα, τα πιο μικρά της ζωής. Αν βάλεις πρώτα την άμμο στο βάζο δε θα υπάρχει χώρος ούτε για τα υπόλοιπα αλλά ούτε και για τις πέτρες. Το βάζο είναι η ζωή σας.

Αν ξοδεύετε χρόνο και δύναμη για τα πολύ μικρά πράγματα, δεν θα βρείτε ποτέ χρόνο για τα πιο σημαντικά. Ξεχωρίστε πια είναι τα πιο σημαντικά για την ευτυχία σας. Μιλήστε με τους γονείς σας, παίξτε με τα παιδιά σας απολαύστε τον σύντροφο σας, προσέξτε την υγεία σας, και χαρείτε τους φίλους σας. Πάντα θα υπάρχει χρόνος για σπουδές, για γνώση, εργασία, πάντα θα υπάρχει χρόνος για να φτιάξετε το σπίτι σας και το αυτοκίνητο σας ή για να πληρώσετε το ρεύμα και το τηλέφωνο. Όμως να φροντίσετε για τις πέτρες πρώτα. Ξεχωριστέ τις προτεραιότητες σας’’

Οι μαθητές είχαν μείνει άφωνοι. Ένας όμως ρώτησε: ‘’Και οι μπύρες τι αντιπροσωπεύουν?’’ Ο καθηγητής γέλασε και απάντησε:’’Χαίρομαι που ρωτάς. Θα σας απαντήσω: Δεν έχει σημασία πόσο γεμάτη είναι η ζωή σας, δεν έχει σημασία πόσο στριμωγμένος είσαι, γιατί πρέπει να ξέρεις ότι: ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΑ ΔΥΟ ΜΠΥΡΙΤΣΕΣ!

Το κειμενο αυτο δεν ειναι δικο μου. Ειναι απο μια φωτοτυπια που μου ειχε δωσει ο καθηγητης της φιλοσοφιας στην Β' Λυκειου.

Πω πω νυστα....

Ωρα 00:03 τα μεσανυχτα. Μολις εβγαλα την υλη της βιολογιας και τολμω να πω οτι απ' ο,τι φαινεται ειμαι και εγω ενας εκκολαπτομενος νεοελληνας καθως στο τσακ καταφερα και εβγαλα την υλη ενω αυριο δινω! Τι να πω? Ολοι οι γνωστοι μου σημερα καθονταν αφου ειχαν βγαλει την υλη απο χθες. Οκ και εγω καθομουν σημερα αλλα με μονη διαφορα οτι δεν ειχα διαβασει τιποτα. Λιγα απο 'δω, λιγα απο ΄κει... Τα κλασσικα. Αντε να παμε να δουμε τι θα κανουμε και με τη βιολογια. Στην εκθεση καλουτσικα τα πηγαμε αλλα who knows? And at the bottomline, who cares? Ο,τι εγινε εγινε. Βιολογια και αλλα 5 και μετα...
-Μετα τι?
Ελα ντε? Ουτε που ξερω τι θα κανω εκτος απο μια εβδομαδα υπνου και μια εβδομαδα counter strike χωρις τυψεις! Μαλλον θα συνεχισω την κιθαρα. Και τα ισπανικα. Μαθηματα εννοω...
Το πιασατε ε? Πονηρουληδες!...
Τελος παντων σας αφηνω (οσους με διαβαζετε τελος παντων αν και ειστε πολυ λιγοι απ' ο,τι καταλαβαινω!) γιατι νυσταξα και πρεπει να σηκωθω αυριο για να διαβασω λιγη βιολογια.
Καληνυχτα σε οοολους εκει μεσα (στο internet ντε!) και ιδιαιτερα σε αυτην...
Καληνυχτα γιατι εγω...
Zzzzzzzzz.....

Σκεψεις

Μία και καμία που λένε και οι φαντάροι! Εφτασε η ώρα της κρίσης! Εχε γεια καημένε κόσμε! Ωχ Παναγία μου! Αυτές τις μαλακίες ακούω κάθε μέρα, όλο και περισσότερο όσο πλησιάζουν οι Πανελλήνιες. Και επιτέλους έφτασαν! Η αλήθεια είναι ότι χαίρομαι που θα τελειώσουν αυτές οι γαμωεξετάσεις! Πλάκα- πλάκα, καιρός να αλλάξω και το profile μου γιατί τώρα διαβάσω δεν διαβάσω, ό,τι έγινε έγινε.

Αλλάζοντας θέμα για να ξεχαστώ, θέλω να πω ότι δεν την παλεύω άλλο. Το μυαλό μου αρχίζει και λειτουργεί με περίεργα ωράρια. Πότε αράζει μέσα στην αδράνειά και πότε λειτουργεί με διπλή ταχύτητα. Δεν είμαι εγώ αυτός. Μάλλον φταίει το ότι όσα μου άρεσαν και πίστευα αρχίζουν να καταρρέουν ένα-ένα. Μουσική, Γνώση, Ποίηση. Ολα αποδεικνύονται διαφορετικά απ' ό,τι τα ήξερα. 

Μπορεί να φταίει βέβαια και το ότι μάλλον δεν θα περάσω και εκτός του ότι βαριέμαι απελπιστικά πολύ να ακούω τους γονείς μου να λένε: ''Στα λέγαμε εμείς'' και άλλα τέτοια, είμαι σίγουρος ότι θα πέσω σε μία μίνι κατάθλιψη. Εχουν και αυτοί τα δίκια τους αλλά και για μένα αυτή η χρονιά δεν ήταν η καλύτερη. Εβαλα internet, επέστρεψε ο αδερφός μου απο το φανταριλίκι και όλο κάνουμε μαλακίες, με τον κολλητό μου ξανάρχισα τις φιλοσοφικές αναζητήσεις και όλο είμαι σε σκέψεις. Το αποτελείωμά είναι όμως ο έρωτάς μου. Δεν περίμενα να το πω αυτό όμως τελικά αποδεικνύεται ότι ο έρωτας κάνει κακό στην Τρίτη Λυκείου. Ειδικά όταν ο έρωτας δεν έχει ανταπόκριση είναι... άσ' τα να πάνε... Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ενώ σχεδοόν όλες οι κοπέλες όταν τους μιλάς με γλυκά λόγια λιώνουν και απαντούν με παρόμοιο τρόπο, εγώ κόλλησα με αυτή που της κάνω ερωτική εξομολόγηση και μου λέει : ''Οκ... τι αλλα?''.

Τι να πω εγώ μετά?

Πως μπορώ να κάνω μάθημα μετά από μια τέτοια συζήτηση?

Γι' αυτό λέω ότι ο έρωτας κάνει κακό στη Τρίτη Λυκείου. Βασικά, μιλάω για τον έρωτα και όχι για μια απλή σχέση η οποία σε βοηθάει κιόλας κατά την άποψή μου να εκτονώνεις το άγχος σου. Από την άλλη δεν μπορείς να πεις σε κάποιον: ''Μην φας κόλλημα με κάποιον γιατί δίνεις Πανελλήνιες'' κ.α. γιατί απλά αυτά τα πράγματα δεν ελέγχονται.

Τέλος πάντων, επειδή αύριο γράφω έκθεση και πρέπει να ρίξω μια τελευταία ματιά στη θεωρία (σχεδιαγράμματα, τρόποι ανάπτυξης παραγράφου, ξέρετε τι εννοώ εσείς οι μαθητές) σταματάω κάπου εδώ.

Κλείνοντας, παραθέτω ενα ποίημα που έγραψα χθες για αυτήν:

Κοχυλι 'ναι το χερι της
μαργαριταρι κρυβει
της μοναξιας την γιατρεια
της μοναξιας τη ληθη
Στο κοιταγμα της παγωμα
στο αγγιγμα της ριγος
μα εγω ο ταπεινος
της ειμαι πολυ λιγος
Τα δαχτυλα της ακριβα τα
ματια της μονακριβα
το ταπεινο μου προσωπο
απο μπροστα της αχ και να κρυβα
Η σκεψη της γλυκια,
γλυκια μα και πικρη
γλυκια για τα ματακια της
τα δυο της τα ματακια
πικρη για την αποσταση
αυτη που μας χωριζει.

Μουσικη

Καθώς τούτο είναι το πρώτο μου blog και η πρώτη μου δημοσίευση θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον wolfheart του πρώην www.nomoretrends.blogspot.com για την έμπνευση που μου έδωσε με τα λεγόμενά του περί πολιτικής, κοινωνικής και μουσικής κριτκής.

Ορμώμενος λοιπόν απο τα παραπάνω θα ήθελα να εκθέσω τους προβληματισμούς μου(τι μαλακίες γράφω? Λες και γράφω για τις Πανελλήνιες!)

Επαναδιατυπώνοντας λοιπόν, θα ήθελα με αυτή μου την ανάρτηση να καυτηριάσω, να βρίσω, να κράξω και γενικά να κατηγορήσω όλα τα media (Ραδιόφωνο, T.V, Τύπο) για την μαζική παραγωγή σαβούρας που μας έχει πρήξει τα αρχίδια τόσο καιρό! Πιστεύω οτι αντιπροσωπεύω ένα μικρό μέρος του πληθυσμού οταν λέω οτι εχουμε μπουχτίσει με τα τραγούδια του τύπου: Αγάπησέ με, Σε λατρεύω, Είσαι το μωρό μου και τα τοιαύτα. Ελεος ρε πούστη μου! Ποιος νοήμων άνθρωπος γουστάρει να ακούει καθημερινώς και αδιαλλείπτως τραγούδια για την αγάπη και τον έρωτα καθώς και ό,τι αυτά συνεπάγονται (χωρισμός, κέρατο, επανασύνδεση κ.α.)

Και όταν πας να ορθώσεις το ανάστημά σου και να υπερασπιστείς το είδος της μουσικής που σου αρέσει σε βρίζουν και από πανω λέγοντας σε κάφρο, μαλάκα και άλλα τέτοια (προσωπική εμπειρία).

Αυτά τα ολίγα για τώρα, με την υπόσχεση και την προειδοποίηση σε όσους γουστάρουν ή αντιτίθενται στα παραπάνω αντίστοιχα να συνεχίσω να διαμαρτύρομαι για όσα με/μας εκνευρίζουν.

Welcome!

10:02 το βράδυ. Μόλις έφτιαξα το blog.

Γιούπι.